________________
પ્રત્યક્ષ સમવસરણમાં (ખુદ) કેવલી ભગવાનની મોતીના અક્ષત, રત્નદીપ અને કલ્પવૃક્ષનાં પુષ્પાદિકથી પૂજા કરી, પ્રત્યક્ષ દિવ્યધ્વનિ સાંભળી, મુનિવ્રત-શીલ અનંતવાર ધારણ કર્યાં અને કામ, ક્રોધ, લોભાદિક પણ અનંત કાળથી કરતા ચાલ્યા આવો છો, એમ સર્વ શુભાશુભ સમજ્યા વગર કરતા ચાલ્યા આવો છો.
જુઓ! સમજ્યા વિના કંઠમાં મોતીની માળા છે છતાં ભંડારમાં શોધે છે, સમજ્યા વિના જ કસ્તૂરીમૃગ કસ્તૂરીને શોધે છે, સમજ્યા વિના જ પોતાની જ છાયાને ભૂત માને છે, સમજ્યા વિના જ નદીના જળને શીઘ્રતાથી વહેતું દેખીને પોતાને જ વહી રહેલો માને છે, સમજ્યા વિના જ કાખમાં પુત્ર છે છતાં ગામ-દેશમાં શોધે છે, સમજ્યા વિના જ સંસારી મિથ્યાત્વી - વિષયભોગ, કામ, કુશીલ તો છોડતા નથી અને દાન, પૂજા, વ્રત, શીલાદિક છોડી પોતાને જ્ઞાની માને છે, કહે છે, સમજે છે. તથા સમજ્યા વિના જ સદાકાળ જાગતી જ્યોતિ સ્વસ્વરૂપ સ્વાનુભવગમ્ય સમ્યજ્ઞાનમયી સ્વભાવવસ્તુની તન્મયતા તો કદી પણ પોતાની સાથે થઇ નથી, છતાં મૂર્ખ વ્રત, જપ, તપ, શીલ, દાન, પૂજાદિક કરે છે, તે સર્વ ધૃતના માટે કરેલ જળમંથન સમાન નિરર્થક છે. એટલા માટે સર્વ શુભાશુભ વ્યવહાર-ક્રિયા-કર્મની તથા જન્મ, મરણ, નામ, જાતિ, કુલ તથા તન, મન, ધન, વચનાદિકની પ્રથમ સમજ હોવી શ્રેષ્ઠ છે.
॥ ઇતિ ભૂમિકા સમાપ્ત ।।
-
