________________
ભાંતિખંડન દૃષ્ટાંત
(૯૧
મિથ્યાષ્ટિને સ્વસ્વરૂપ સમ્યજ્ઞાનાનુભાવસૂચક ઉપદેશ પ્રિય લાગતો નથી.
જેમ કોઈ સૂર્યના પ્રકાશમાં અનેક પ્રકારની શુભાશુભ વસ્તુ તથા કાળા, પીળા, ધોળા, લીલા, રત્ન-દીપક, ચમકદમક, પાપ-અપરાધ, લેવું-દેવું, દાન-પૂજા અને ભોગજોગાદિને દેખે છે પણ જો તે સૂર્યપ્રકાશને તથા સૂર્યને દેખતો નથી તો તે મૂર્ખ છે. તે જ પ્રમાણે સ્વસ્વરૂપ સમ્યજ્ઞાનમય સ્વભાવસૂર્યના પ્રકાશમાં જે આ લોકાલોક-જગત-સંસાર, કામકુશીલ અને ક્રોધ, માન, માયા, લોભાદિક દેખાય છે તેને તો મિથ્યાષ્ટિ દેખે છે પણ એથી ઊલટો પલટાઈને જે સ્વસ્વરૂપ સમ્યજ્ઞાનમયી સ્વભાવસૂર્ય પરમાત્મા છે તેને નથી દેખતો તો તે મિથ્યાદૃષ્ટિ જ છે.
સ્વભાવ સમ્યજ્ઞાન છે, તેનાથી જે – અન્ય વસ્તુ તન્મયરૂપ નથી, એ વસ્તુનો સ્વભાવ સમ્યજ્ઞાનને ત્યાગ છે.
તે મરી જાય, સળગી જાય, ગળી જાય કે બળી જાય, ઇત્યાદિ અનેક પ્રકારનાં શુભાશુભ કષ્ટ કરવા છતાં પણ સ્વસ્વરૂપ સ્વાનુભવગમ્ય સમ્યજ્ઞાનમયી પરબહ્મ પરમાત્મા સિદ્ધપરમેષ્ઠીના પ્રત્યક્ષ અનુભવની પરમાવગાઢતા અને અચળતાનો અખંડ લાભ નહીં થાય; પણ સદ્ગુરુ મહારાજ સહજમાં વિના પરિશ્રમે શુભાશુભ કષ્ટ નહીં કરવા છતાં પણ સદાકાળ જ્ઞાનમય જાગતી જ્યોતિનો તન્મયી મેળ કરાવી દે છે. ધન્ય છે શ્રીગુરુને!
વેદ અર્થાત્ કેવલીની દિવ્યધ્વનિ અને શાસ્ત્ર અર્થાત્ મહામુનિનાં વચન, તેનાથી પણ એ સ્વસ્વરૂપ સમ્યજ્ઞાનમય સદાકાળ જાગતી જ્યોતિ પરબ્રહ્મનો પ્રત્યક્ષ અનુભવ જાણવામાં આવતો નથી તથા તે સમ્યજ્ઞાનમય સદાકાળ જાગતી જ્યોતિ
