________________
સામ્યશતક
ભયે, પાપપંક બહુ હોત;
લોભમેઘ ઉન્નત ભયે, ધર્મહંસ રતિ નહુ લહૈ, ચાહે ન જ્ઞાન કોઉ સ્વયંભુરમનકો, જે નર પાવે સો ભી લોભસમુદ્રકો, લહે ન મધ્ય મન સંતોષ અગસ્તિકું, તાકે શોષ નિમિત્ત; નિતુ સેવો જિનિ સો કિયો, નિજ જલ અંજલિ મિત્ત! ૩૮ યા લાલચમેં તું ફીરે, ચિતે તું ડમડોલ; તાલાલચ મિટિ જાત ઘટ, પ્રકટે સુખ રંગરોલ. ૩૯ ધન માનત ગિરિ મૃત્તિકા, ફિરત મૂઢ દુર્ધ્યાન; અખય ખજાનો જ્ઞાનકો, લખે ન સુખનિદાન. ૪૦ હોત ન વિજય કષાયકો, બિન ઇન્દ્રિય વશ કીન; તાતેં ઇન્દ્રિય વશ કરે, સાધુ સહજ ગુણલીન. ૪૧ આપ કાજ પર સુખ હરે, ધરે ન કોસું પ્રીતિ; ઇન્દ્રિય દુર્જન પરિહે, વહે ન ધર્મ ન નીતિ. ૪૨
અથવા દુર્જનથૅ બુરૈ, ઇહ પરભવ દુઃખકાર; ઇન્દ્રિય દુર્જન દેતુ હૈ, ઇહ ભવ દુઃખ ઇક વા૨. ૪૩ નયન ફરસ જનુ તનુ લશેં, હે દૃષ્ટિવિષ સાપ; તિનકુંભી પાપી વિષે, સુમરે કરે સંતાપ. ૪૪ ઇચ્છાચારી વિષયમેં, ફિરતે ઇન્દ્રિયગ્રામ; વશ કીજે પગમેં ધરી, યંત્ર જ્ઞાન પરિણામ. ૪૫ ઉન્મારગગામી અવસ, ઇન્દ્રિય ચપલ તુરંગ; ખેંચી નરક-અરણ્યમેં, લેઈ જાય જાય નિજ સંગ. ૪૬ જે નજીક છે શ્રમ રહિત, બાધત હૈ તાકું કરન,
૧૧૯
ઉદ્યોત. ૩૬
પાર;
પ્રચાર. ૩૭
આપહીમેં સુખરાજ; આપ અરથકે કાજ. ૪૭
