________________
* કલ્પવૃક્ષ જેમ બાગને સુશોભિત કરે તેમ પ્રભુના ગુણોએ મારા હૃદયને સુવાસિત કર્યું છે... એવું સુવાસિત થયું છે હૃદય કે એના પર બીજા કોઈની અસર હવે થશે નહિ.
મન થકી મિલન મેં તુજ કિયો...' મારું મન તારી સાથે ભળી ગયું છે, પ્રભુ !
અત્યાર સુધી શરીર તો તને હું અર્પતો હતો, પ્રભુ ! – વિહાર, તપશ્ચર્યા આદિના રૂપે. મન અપાયું નહોતું. આ વખતે તે અપાયું. જોકે, મેં આપ્યું નથી, મન; પ્રભુ ! તારા ગુણોથી ખેંચાયેલું મન તારા રંગે રંગાઈ ગયું.
“મન થકી મિલન...” શો એ મિલનનો આનંદ. પ્રિયમાં પ્રિય વ્યક્તિ કે પ્રિયમાં પ્રિય પદાર્થને મળવામાં કદાચ રતિભાવ થોડો છલકી શકે. પણ પ્રભુના મિલનમાં તો... દિવ્ય આનંદ... શબ્દોને પેલે પારનો આનંદ. કલ્પનાને પેલે પારનો આનંદ...
“મન થકી મિલન મેં તુજ કિયો...' તારા ગુણોની સાથે રહેવાનો એ આનંદ, પ્રભુ ! એ ક્ષણો મારી જિંદગીની સુવર્ણ ક્ષણો હતી.
તારું દર્શન કર્યું, પ્રભુ ! અને તારી સ્વરૂપસ્થિતિને નિહાળતાં એક ક્ષણ, હા, એક ક્ષણ ભીતર અહેસાસ થયો કે મારી સ્વરૂપસ્થિતિ પણ આવી જ છે... મને ક્યારે એ મળે ? ક્યારે ? ક્યારે?
મન થકી મિલન મેં તુજ કિયો, ચરણ તુજ ભેટવા સાંઈ રે...”
મનથી તારા ગુણોનો સ્પર્શ થયો, પ્રભુ ! હવે એ ગુણોની નાનકડી આવૃત્તિ તું મને ન આપે ?
સ્વાનુભૂતિની પગથારે ૭ ૧૨૬
