________________
ગુણીજનેકે દેખ હૃદયમેં, મેરે પ્રેમ ઉમડ આવે, બને જહાંતક ઉનકી સેવા, કરકે યહ મન સુખ પાવે; હેલ્ફ નહીં કૃતજ્ઞ કભી મેં, દ્રોહ ન મેરે ઉર આવે, ગુણગ્રહણકા ભાવ રહે નિત, દૃષ્ટિ ન દે પર જાવે. કોઈ બુરા, કહે યા અચ્છા, લક્ષ્મી આવે યા જાવે, લાખ વર્ષોતક છઊં યા, મૃત્યુ આજ હી આ જાવે; અથવા કેઈ કેસા હી ભય, યા લાલચ દેને આવે, તે ભી ન્યાયમાર્ગર્સ મેરા, કભી ન પદ ડિગને પાવે. ૭ હેકર સુખમેં મગ્ન ન ફૂલે, દુઃખમેં કભી ન ઘભરાવે, પર્વત નદી સ્મશાન ભયાનક, અટવીસે નહીં ભય ખાવે; રહે અડેલ–અકૅપ નિરન્તર, યહ મન વૃઢતર બન જાવે, ઈષ્ટવિયેગ–અનિષ્ટયેગમેં, સહનશીલતા દિખલાવે. ૮ સુખી રહે સબ જીવ જગતને, કઈ કભી ન ઘભરાવે, ઘેર પાપ–અભિમાન છેડ જગ, નિત્ય નયે મંગલ ગાવે; ઘરઘર ચર્ચા રહે ધર્મકી, દુષ્કૃત દુષ્કર હે જાવું, જ્ઞાન ચરિત ઉન્નત કર અપના, મનુજ જન્મફલ સબ પા. ૯ ઈતિ–ભીતિ વ્યાપે નહીં જગમેં, વૃષ્ટિ સમયપર હુઆ કરે, ધર્મનિષ્ઠ હેકર રાજા ભી, ન્યાય પ્રજાકા કિયા કરે; રેગ-મરી-દુભિક્ષ ન ફેલે, પ્રજા શાન્તિસે જિયા કરે, પરમ અહિંસા-ધર્મ જગતમેં, ફૂલ સર્વ હિત કિયા કરે. ૧૦ ફેલે પ્રેમ પરસ્પર જગમેં, મેહ દૂર પર રહા કરે, અપ્રિય-કટુક-કઠેર–શબ્દ નહીં, કઈ મુનસે કહા કરે; બનકર સબ “યુગ–વીર” હૃદયસે, દેશેન્નતિરત રહા કરે, વસ્તુસ્વરૂપ વિચાર ખુશીસે, સબ દુઃખ-સંકટ સહા કરે. ૧૧
