________________
સ્વાધ્યાય સંચય : ૩૩
ગુણીજનોં કો દેખ દય મેં, મેરે પ્રેમ ઉમડ આવે, બને જહાં તક ઉનકી સેવા, કરકે યહ મન સુખ પાવે; હોઉં નહીં કૃતદિન કભી મૈં, દ્રોહ ન મેરે ઉર આવે, ગુણ-ગ્રહણ કા ભાવ રહે નિત, દષ્ટિ ન દોષોં પર જાવેં. ૬ કોઈ બુરા કહો યા અચ્છા, લક્ષ્મી આવે યા જાવે, લાખો વર્ષો તક જઉં યા મૃત્યુ આજ હી આ જાવે; અથવા કોઈ કૈસા હી ભય, યા લાલચ દેને આવે, તો ભી ન્યાયમાર્ગ સે મેરા, કભી ન પદ ડિગને પાવે. હોકર સુખ મેં મગ્ન નું ફૂલે, દુ:ખ મેં કભી ન ગભરાવે, પર્વત નદી સ્મશાન ભયાનક, અટવી સે નહિ ભય ખાવે; રહે અડોલ અકંપ નિરંતર, યહ મન દઢતર બન જાવે, ઇષ્ટવિયોગ-અનિયોગ મેં, સહનશીલતા દિખલાવે. સુખી રહે સબ જીવ જગત કે, કોઈ કભી ન ઘબરાવે, વૈર પાપ-અભિમાન છોડ જગ, નિત્ય નયે મંગલ ગાવે; ઘર ઘર ચર્ચા રહે ધર્મ કી, દુષ્કત દુષ્કર હો જાયેં, જ્ઞાનચરિત ઉન્નત કર અપના, મનુજ જન્મફલ સબ પાર્વે. ૯ ઇતિ-ભીતિ વ્યાપે નહિ જગ મેં, વૃષ્ટિ સમય પર હુઆ કરે, ધર્મનિષ્ઠ હોકર રાજા ભી, ન્યાય પ્રજા કા કિયા કરે; રોગ-મરી-ભક્ષ ન ફેલે, પ્રજા શાન્તિ સે જિયા કરે, પરમ અહિંસા ધર્મ જગત મેં, ફૈલ સર્વ હિત કિયા કરે. ૧૦ ફેલે પ્રેમ પરસ્પર જગ મેં, મોહ દૂર પર રહા કરે, અપ્રિય-કટુક-કઠોર-શબ્દ નહિ, કોઈ મુખ સે કહા કરે; બનકર સબ “યુગ-વીર’ સ્ક્રય સે, દેશોન્નતિરત રહા કરે, વસ્તુ સ્વરૂપ વિચાર ખુશી સે, સબ દુ:ખ-સંકટ સહી કરે. ૧૧
