________________
[३४४]
ओ भणियं *]
[पावयणी धम्मकही, वा]ई नेमित्तिओ तवस्सी य ।
विज्जासिद्धो य कवी, अद्वैव पभावगा भणिया ॥ तेमेगेणं (तेसिमेगेणं) ठिच्चा भवविरहसूरिणा सच्चिवियं पयं ।
एवं च वद्धमाणजिणतित्थे सुयहरचरिमो समुचियं जीविऊणाऽऽउक्खयगएहिं विहिणा कयकालो देहसक्कारणत्थं महिड्डीए संघेण नीओ बाहिं । चियारोवियस्स तस्स [गयणा]ओ दुंदुहिमुप्फावेंता संपत्ता देवा । वि[*प्फुरिया पयास*]प्पयरा । समुग्घुटुं च महासद्देणं – 'भो भो ! एस भवविरहसूरी सोहम्मे कप्पे लीलए विमाणे जाओ पंचपलिओवमाऊ अम्हं सामी देवो । गओ य उप्पण्णमेत्तो चेव अम्हेहिं सह भत्तीए सीमंधरसामिसमीवं । वंदिउं च तं पुच्छइ - "भयवं ! कयाऽहं सिज्झिस्सामि ?" सामी भणइ - "[* इओ चुओ महाविदेहे *] समुप्पण्णो सिज्झिस्ससि" । साहिओ य [* पुव्वभव*]वइयरो । तं च सोउमम्हे तुट्ठा तट्ठाणाओ नियसामिदेहपूयासंपायणत्थं तुरियमिहाऽऽगया कयकिच्चा य संपयं गमिस्सामो। ता नाउमेवं तुब्भेहिं वि भविविरुहुज्जएहिं होयव्वं' । समुग्घोसिउं चेमं ते देवा भवविरहदेवमूलं गय त्ति ॥छ। भवविरहसूरि त्ति गयं ॥छ।।
भणियाओ य कहाओ, रिसहाइजिणाण वीरचरिमाणं । तत्तित्थकहाहिं समं, भवविरहो जाव सूरि त्ति ॥छ।। इय पढमपरिच्छेओ तेवीससहस्सिओ सअट्ठसओ (२३,८००) । विरमइ कहावलीए, भद्देसरसूरि रइओ त्ति ॥छ।
इति कहावली [प्रथमपरिच्छेदः समाप्त:] ॥