Kahavali Pratham Paricched Part 02

SR No.: 007109
Original Sutra Author: N/A
Author: Kalyankirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad
Publication Year: 2016
Total Pages: 378
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 329

[३१२]
तं सिरीदेवीपउमं थेरिया(?) य । तस्स पासे मुत्ताणि वीसं फुल्ललक्खाणि । सुमरिया ते पुव्वपरिचिया जंभगदेवा । तेहिं वि समागंतुं विमाणारूढेहिं पारद्धे दिव्वगीय-पेक्खणए भगवं देवीपउमवेंटठिओ संपत्तो पुरि नयरिं । तओ बुद्धोवासया तमागासेणाऽऽगच्छंतमिणं दट्ठण 'अम्हं दरिसणेऽणुरत्ता देवा महाभत्तीए पूयाकरणनिमित्तं आगच्छंति'त्ति हरिसवसुप्फुल्ललोयणा समुहमग्धं घेत्तूण निग्गया । भगवं पि ते मोत्तुं आगओ जिणभवणे । कया महिमा देव-सावएहिं । कया य पवयणुण्णई । अक्खित्तचित्तो य राया वि सावओ जाओ । संपत्तो य तया वइरसामिसमीवमज्जरक्खिओ त्ति ॥छ। अज्जरक्खियकहा भण्णइ -
उद्दायणाओ समप्पण्णम्मि दसपुरंमि नगरे सोमदेवो नाम बंभणो । तस्स सोमभद्दा नाम भज्जा परमसाविया । तीसे दो पुत्ता - अज्जरक्खिओ फग्गुरक्खिओ य । तत्थ अज्जरक्खिएण जं पिया जाणइ तं घरे चेव पढियं । सेसपढणत्थं च गओ पाडलिपुत्तं । तत्थ य -
[सोवं]गा चउरो वेया, मीमंसा नायवित्थरो । पुराणं धम्मसत्थं च, विज्जागणाणि चोद्दस ॥ सिक्खा ताराणं कप्पो, निग्घंटु जोइसं तहा ।
निरुत्तेण सहेमाणि, छत्ताणि त्ति [य चोद्दस] ॥ पुरस्सराणि काऊणाऽऽगओ दसपुरं । तंमि य 'पुज्जा चउवेय'त्ति रण्णा लोएण य हत्थिमारूढो पवेसिओ सो महाविभूईए । ठिओ घरबाहिं सालाए । मंगलत्थं च निएल्लएहिं गिहं बद्धा चंदुरमाणो(?), पूरियं चक्कं । पारद्धं वद्धावणयं । जाणियं लोगेण । समागओ सुहि-सयण-बंधवजणो । तेहिं वि पुणरुत्तविसेसेण वत्थाईहिं पूइज्जतो जाओ समिद्धो अज्जरक्खिओ ।
ताहे चितेइ - 'अज्ज वि मए माया न दिट्ठा' । तओ घरमागओ मायरं अभिवंदति । सा वि 'सागयं तुह पुत्त !' त्ति भणित्ता मज्झत्था चेव अच्छइ । सो भणइ - 'किं अम्मो ! न तुह तुट्ठी जेण मए पत्तेण नगरं विम्हियं चोद्दसण्हं विज्जाठाणाणं आगमे कए ?' सा भणइ - 'कहं मम पुत्त ! तुहाऽऽगमणेणं तुट्ठी, जेण तुमं बहूणं सत्ताणं वहकारगं सत्थं अहिज्जिउमागओ ? तेण य संसारो वद्धारियइ । जइ पुण दिट्ठिवायं पढिउमागओ होतो ताऽहं तूसंती' । पच्छा सो चिंतेइ – 'केत्तिओ सो दिट्ठिवाओ होही? [ता] जामि पढामि जेण माऊए तुट्ठी हवइ । किं मम लोएणं तोसिएणं ?' ताहे भणइ - 'अम्मो ! कहिं सो दिट्ठिवाओ ?' सा भणइ – 'साहूणं दिट्ठिवाओ' । ताहे सो 'दिट्ठीण वाओ दिट्ठिवाओ । दरिसणवियारो त्ति एत्थ य परिभावणोगाहो । नामं पि जस्सेरिसं सुंदरं तं जइ कोइ पढावेइ ता अहिज्जामि, माया वि तोसिया हवइ'त्ति चिंतित्ता भणइ - 'कहं ते दिदिवायजाणगा ?' सा भणइ - 'अम्हं उच्छघरे तोसलिपुत्ता नाम आयरिया' । सो भणइ - 'कल्लं पढामि । मा तुब्भे उस्सुया होह' । सो रयणीए दिट्ठिवायनामत्थं चिंतंतो न चेव सुत्तो । बीयदिवसे य पभाए पट्ठिओ।
___ तस्स य पिउमित्तो बंभणो उसणरगामे(ओवणगरं गामे) वसइ । सो य 'कल्लमज्जरक्खिओ मए [न] दिट्ठो ता तमज्ज गंतुं पेच्छामि'त्ति चिंतिय दो(दे?)यणयनिमित्तमिक्खुलट्ठीओ नव पडिपुण्णा एगं खंडं च घेत्तुमागओ नीसरंतस्स घरं पत्तो । पुच्छइ – 'को तुमं ?' 'अज्जरक्खिओ' ताहे सो तुट्ठो । उवगृहिय भणइ – 'सागयं । अहं तुब्भं दरिसणत्थमागओ' । सो भणइ – 'सुंदरं कयं । परमहं सरीरचिंताए जाइस्सं । ता तुममेयाओ उच्छुलट्ठीओ अम्माए समप्पित्ता भणेज्ज - "[दिट्ठाओ एयाओ] रक्खिएणं" ।'