________________
[२९९]
अग्घाइण एए, जो गंधे मुणिवरो व्व न हु दिट्ठो । सो तक्खणमेत्तेणं, पविस्सइ अंतयघरंमि ॥ संजायविसाएणं, पुरिसो अग्घाविऊण ते गंधे । भुंजाविओ य भोए, सो पत्तो तक्खणा मरणं ॥ तो सो जीवियहेडं, वत्थालंकार-कुसुम-तंबोलं । इत्थीओ घर-पुत्ते, रयणाणि बंधु-सुहि-सयणे । मणसा वि न य झायइ, मुणि व्व तवसोसियसरीरो ।
विहरइ विरइविहीणो, जीवियहेउं अभव्वो त्ति ॥ तओ बिंदुसारंमि अभावीहूए तस्स पुत्तो असोगो नाम राया जाओ । तस्स य पुत्तो कुणालो नाम । तस्स उज्जेणी कुमारभुत्तीए दिन्ना । सो य बालओ । अण्णया तस्स [कए] रण्णो निवेइयं जहा - 'कुमारो साइरेगअट्ठवासो जाओ' । ताहे रण्णा सयमेव लेहो लिहिओ जहा – 'अधीयउ कुमारो' । कुमारस्स य माइसवक्कीए रण्णो पासट्ठियाए भणियं – 'समप्पेहि, पासामि लेहं' । रण्णा वि सो पणामिओ । ताहे ताए रण्णो अण्णचित्तस्स लोयणंजणसलाइयाअंतेण सुक्कतीमिएण अच्छीए कज्जलं घेत्तुं अकारस्सोवरि बिंदू दिन्ना । तओ 'अंधीय'त्ति जाए पडियप्पिओ रण्णो । तेणाऽवि पमायओ नाऽणुवाइओ । तओ मुद्दिऊणुज्जेणीए पेसिओ | वाइओ तओ लेहएहिं । पुच्छिया य ते लेहत्थं न साहिति कुमारस्स । तओ सुबुद्धित्तणओ देक्खोहेक्काए चेव परिचियक्खरेण वाइओ कुमारेण लेहो । चिंतियं चेऽणेण - 'अम्हं मोरियवंसियाणं अप्पडिहया आणा । ता कहं अप्पणो पिउणो आणं भंजेमि ?' तओ णेण तत्तसलागाए अच्छीणि अंजियाणि। ताहे रण्णो नायं परितप्पित्ता य उज्जेणी अण्णस्स कुमारस्स दिण्णा । कुणालस्स पुण तत्थेवऽण्णो दिण्णो गामो । सो वि भणिस्समाणसंपइपुत्तस्स नियगामं दाऊणाऽईवगंधव्वकुसलो गीयविणोएण भममाणो पत्तो पाडलिपुत्ते ।
तत्थ रण्णो निवेइयं जहा - 'एरिसो तारिसो गंधव्विओ अंधलओ' । तओ रण्णा भणियं - 'आणेह' । ताहे आणीओ जवणियंतरिओ गायइ । ताऽसोगो अक्खित्तो ताहे भणइ – 'किं देमि ?' तओ कुणालेण गीयं -
'चंदगुत्तपउत्तो उ, बिंदुसारस्स नत्तुओ ।
असोगसिरिणो पुत्तो, अंधो जाएइ कागिणि' ॥ ताहे रण्णा पुच्छियं – 'को तुमं?' तेण कहियं – 'तुब्भं चेव पुत्तो' । तओ जवणियं अवसारिऊण कंठे घेत्तुं अंसुवाओ कओ । भणियं – “किं तुमं कागिणीए जोग्गो ? जेण कागिणिं जायसि ?' तओ अमच्चेहि भणियं - 'सामि ! रायपुत्ताणं रज्जं कागिणी भण्णइ' । रण्णा भणियं - 'किं काहिसि रज्जेणं?' कुणालेण भणियं – 'मम पुत्तो अत्थि संपई नाम कुमारो' । तओ से दिण्णं रज्जं ति ।
इओ य पत्थुत्ते कोसालिए दुक्काले बारसवरिसियंमि साहुणो निव्वाहाभावओ दिसोदिसं [गया] समुद्दतीरे ठिया । तेसिं च साबाहत्तणओ अणुत्ताणं खंडखुरडीहूयाणि एक्कारसअंगाणि । तओ पुणो वि वित्ते दुक्काले मिलिया सव्वे वि [साहवो] पाडलिपुत्ते । गुणताण य तेसिं कस्स वि कस्स वि अंगे उद्देसयाहिं आगच्छंति, न [पुण सव्वं पि सुयं । दिट्ठिवाओ य । ताहे तेहिं सुमरियं जहा नेवाले