________________
[२८३]
य गओ चेइयउज्जाणं । सुओ गुरुसमीवे धम्मो । परिणओ कम्मक्खओवसमेण । लद्धा अभयसिरी । वत्तो वीवाहो । तीए सह विसयसुहमणुहवंतो चिट्ठामि । धम्मभेएण अणुवत्तणपरस्स वि न सुंदरो मे पिया । तओऽहं जुवगो चेवाऽणुट्ठाणं करेमि ।
अण्णया गओ मे पिया परतीरं । तत्थ विढत्तमणेण दव्वं । आगओ तुरियं समएण । पूजिओ सयणाइणा । अइक्कंता कइ वि दियहा । नाऽऽइक्खइ मे दव्वं मच्छरेण गिहमि चेव निहाणीकयमेगागिणा । अन्नया मरणपज्जवसाणयाए जीवलोगस्स मओ एसो सहसा विसूइगाए । न नायं मे तं दव्वं । तम्मरणनिमित्तेण पव्वइओ वीरदत्तो ।
अइक्कंतो कोइ कालो । जाओ महरिसी । अप्पमायाइसएण जायं से ओहिनाणं । आभोगियमणुकंपाए 'कहिं सो विठ्ठदत्तो ?' । जाव जाणियं 'उत्तरावहे हिमवंतसमीवे अइरोद्दो गंडगो, समागओ परिवागं । तओ गुरुं पुच्छिय गओ तप्पडिबोहत्थं । पत्तो तमुद्देसं कहाणयविसेसेणं । तत्थ य सत्थघायाइणा ठिइ त्ति आरोडिओऽणेण सत्थो जहिं सो रिसी वट्टइ । पलाणो लोगो । ठिओ रिसी काउस्सग्गेण । आसुरत्तो समागओ गंडगो । ठिओ तदवग्गहस्स बाहिं । न तरेइ तं लंघिउं । विम्हिया जणा - 'अहो ! भगवओ सामत्थं !' । गंडगस्स वि 'कहिं पुण मए एस दिट्ठो'त्ति विमरिसणेण जायं जाईसरणं । पच्चभिन्नाओ वीरदत्तो त्ति निवेइयं सन्नक्खरेहिं । अणुसासिओ रिसिणा । विचित्तयाए य कम्मपरिणामस्स पडिबुद्धो । तदा सन्नक्खरेहिं निवेइओ निययाभिप्पाओ । धम्मदेसणं काऊण दिण्णाणि अणुव्वयाणि । भणिओ य रिसिणा – 'जइ नियदेसं गच्छसि, जणाण साणुभवं कहेसि, तओ बहुलोगो पडिबुज्झइ । एवं ते परित्तो संसारो होइ' । पडिवन्नं गंडगेण ।
जयणाए आणीओ उड्डियायणं । विम्हिओ लोगो । साहियमम्हाण रिसिणा । मए भणियं – 'जइ सच्चयं ता [दंसेहि निहाणं]' । दंसियं गिहेगदेसे । तं दट्ठण जाओ संवेगो मे । भणिओ य अभयसिरीए - 'अज्जउत्त ! एवमवसाणो एस जीवलोगो । ता अलमिह पडिबंधेण । दुल्लहं मणुयत्तणं चरणाणुट्ठाणेण सफलं करेहि । तओ मए चिंतियं – 'सोहणं, एसा वि अणुकूल'त्ति । दव्वविणिओगं काऊण सममभयसिरीए गुरुसयासे पव्वइओऽहं । साविगे ! मम ताव एवं विसेसकारणं' । सरस्सईए भणियं – 'सोहणं विसेसकारणं । सव्वहा कयत्थो तुम'ति ॥छ। तिविक्कमो त्ति गयं ॥छ।
बीएण भणियं – 'साविगे ! सुण साहेमि जहा पव्वइओऽहं बंभवग्गो त्ति ॥छ।। बंभवग्गकहा भण्णइ - .
____ मयवाडए चित्तावंसं नाम गामं । तत्थ गागली नाम भट्टो । तस्स पुत्तोऽहं बंभवग्गो नाम । मित्तो य मे जमलगो नाम मयहरपुत्तो । अण्णया य गओऽहं तस्स गेहं जाव सो उच्छंगगएण पुत्तेण सयं खाइ सूयरमंसं देइ य पुत्तस्स । अट्ठिगाणि पुण मज्जारीए । एत्थंतरंमि य तत्थ भिक्खानिमित्तं पविट्ठो समक्खमम्हमेगो रिसी । दिज्जमाणा वि भिक्खा न गहियाऽणेण । भणियं च – 'अहो ! कट्ठमम्हा(ण्णा)णं' । सुयं चेमं मए । तओ सो तओ चेव नियत्तिऊण गओ उज्जाणवरं । ठिओ काउस्सग्गेणं । तस्संमतीए पुच्छिओ मए - 'भयवं ! कीस तए एत्थ भिक्खा न गहिया ? कीस वा भणियं - "अहो ! कट्ठमण्णाणं" ?' । तेण भणियं - 'सुण, महंतो एत्थ वइयरो । अओ न गहिया भिक्खा । अण्णाणं पुण पिउमंसं खायंतो सत्तुणो य देइ । मायाए [पुण] अट्ठियाणि । तहा वि परितुट्ठो' । मए भणियं -