________________
[२६४]
तस्स वि दारगस्स तहेव । तओ आयरिएण पुच्छिओ सो दारगो - 'कुओ ते आगमणं ?' तेण भणियं - 'रायगिहाओ' । आयरिएण भणिओ - 'तत्थ कस्स तुमं पुत्तो नत्तुओ वा ?' सो भणइ – 'सेज्जंभवो नाम बंभणो । तस्साऽहं पुत्तो । सो य किर पव्वइओ' । तेहिं भणियं - 'केण कज्जेण तुमं आगओ सि?' सो भणइ - 'अहं पि[यरं] पज्जुवासंतो [आगओ] | [ता] भगवं ! जाणह तं तुब्भे ?' आयरिया भणंति - 'जाणामो' । तेण भणियं - 'संपयं सो कहिं ?' ते भणंति - 'सो मम मित्तो एगसरीरभूओ। ता पव्वयाहि तुम मम सगासे' । तेण भणियं - ‘एवं करेमि' ।
तओ आयरिया आगंतुं पडिस्सए आलोयंति जहा – 'सचित्तो अम्ह लाभो जाओ' । [तओ] य सो पव्वाविओ । पच्छा य सूरिणो उवउत्ता – 'केवइयं कालं एस जीविस्सइ ?' नायं च जाव छम्मासा । तओ सूरीहिं चिंतियं - 'इमस्स थोवमाउयं ता कहं सुयधरो भविस्सइ ? अहवा "चोद्दसपुव्वी कम्मि वि कारणे समुप्पण्णे दुवालसंगाओ गंथं समुद्धरेइ । दसपुव्वी पुण अपच्छिमो समुद्धरेइ"त्ति सिद्धते भणियं । ता ममाऽवि पुच्छलग्गमणगकारणे समुप्पण्णे समुद्धारो जुत्तो'त्ति संभाविऊण समुद्धरियं सिद्धतमज्झाओ सूरिणा सत्थं दसवेयालियं नाम । अवि य -
पहरदुगुद्देसाओ, जओ समत्तं दसज्झयणमाणं ।
वेयालियवेलाए, ता दसवेयालियं नाम ॥ ___ तओ पढाविओ मणगो । छम्मासावसाणे य सूरीहिं कयपज्जंतकिच्चो समाहीए कालं काऊण देवलोगं गओ । तओ सेज्जंभवसूरीहिं कओ अंसुनिवाओ । तं च दट्ठण जसोभद्दाइपरिवारेण भणियं - 'भगवं ! किमेयं ?' तओ सूरीहिं जहावट्ठियं मणगवुत्तंतं कहित्ता भणियं - 'अप्पाउगो एस महाणुभावो जाओ । परं थोवेणाऽवि कालेणं पालियं निम्मलं चारित्तं । कयं समाहिमरणं । एवं च बालो वि अबालसहावो एस जाओ'त्ति काऊणाऽऽणंदियाणमम्हाणं समागयाणि अंसूणि' । ___ तओ जसोभद्दाईहिं भणियं - 'भयवं ! पुव्वमेव अम्हाणं किमेवं न निवेइयं ? जेण गुरुं व गुरुपुत्ते वि वट्टियव्वं ति सत्थोवएसाओ विणएण तमाराहेंता अम्हे' । सूरीहिं भणियं - 'एएणं चेव कारणेणं [न] तुम्ह अम्हेहिं निवेइयं । जओ दरिसियलड्डो न नियकज्जसाहगो होइ । ता संपयमेयस्स कए समुद्धरियं दसवेयालियमिमं जहाठाणं पक्खिविस्सामि' । तं च जसोभद्दाइपरिवारेण कहियं सयलसंघेणाऽवि – 'जम्हा मइ-मेहाइ-गुणहीणा पुरओ पाणिणो भविस्संति । तम्हा एसो चेव सिज्जंभवसूरिरइओ लहुगो दसवेयालियगंथो तेसि विसेसेणुवओगी भविस्सइ'त्ति संभाविऊण धराविओ दसवेयालियगंथो ॥ सेज्जभवो त्ति गयं ॥छ।
मणिप्पभकहा भण्णइ -
मालवयसे उज्जेणीए नयरीए चंडपज्जोओ नाम राया । तस्स दोण्ह वि पहाणपुत्ता भायरो पालगो गोपालगो य । तेसि च गोपालगो य निविण्णकामभोगो पव्वइओ । पालगो राया संवुत्तो । तस्स वि दो पहाणपुत्ता अवंतिवद्धणो रहवद्धणो य । तेसि पि अवंतिवद्धणं रायाणं रट्ठवद्धणं च जुवरायं काऊण पव्वइओ पालगो ।
अण्णया वसंतूसवे नंदणवणोवमे बाहिरुज्जाणे वीसत्थं रमंतीए जुवरायभारियाए सरीरसोहं निएऊणं चिंतियं अवंतिवद्धणनरिंदेणं, अवि य -