________________
[२४२]]
तओ रण्णा आणत्तो दुच्चं पि जाहे न मण्णइ ताहे भणिओ - 'वच्छ ! जुत्तमिणं किं तु दुक्करं सामन्नं । ता काउं रज्जं परिणयवओ पव्वज्जासु' । कंडरीएण भणियं - ‘एवमेयं । किं तु हिययंमि परिप्फुरियं तुह पुरओ जंपियं महाराय ! । जं पव्वज्जकरणं तं सव्वमवस्सकायव्वं' ।
तओ वारिज्जंतो वि पहाणपरियणेणं पव्वइओ कंडरीओ । पुंडरीओ पुण पडिवन्नभावलिंगो वि 'चिट्ठसु ताव चिंधमत्तेणं जाव रज्जारिहो को वि जायइ'त्ति वोत्तुं धरिओ मंतिजणेण । कंडरीओ य हूओ साहूणं सम्मओ । किंच जायपामरोगो कह वि पुंडरीगिणीए विहरंतो पत्तो । पुंडरीएण दटुं चिगिच्छाविओ विहिणा ताऽरोगो वि न विहरइ । तत्तो सुहिओ त्ति पुंडरीएणं तह साम(सामेण?) चोइओ जह पुणुज्जयविहारिओ जाओ । अवि य -
सज्झाय-झाण-संजम-तव-नियमाईसु वट्टमाणस्स ।
भावेण तस्स जायं, सोक्खं तियसाणमब्भहियं ॥ वोलीणे य वरिसहस्से संपत्तो कामिजणुम्माहओ वसंतसमओ । तंमि य तहाभवियव्वयानिओगेणुदिण्णं कंडरीयस्स चारित्तावरणीयं कम्मं । चिंतियं चाऽणेण – 'अलं पव्वज्जाए । गिण्हामि गंतुं पुव्वपडिवण्णं रज्जं । सेवेमि विसए' । तओ दव्वलिंगोवगरणो चेव गओ पुंडरीगिणीए । ठिओ बाहिरुज्जाणे । ओलंबियं सचित्ततरुसाहाए पत्तयं । निसण्णो हरियसयरे । वाहराविओ राया उज्जाणपालएण । तओ चिंतियं राइणा - "किं पुण से एगागिणो आगमणकारणं ?' तओ कइवयपहाणपरियणसहिओ गओ राया । दिट्ठो भग्गपरिणामो । तओ वंदिऊण भणियं राइणा – 'भो भो ! अमच्चा ! पुव्वमेव मम वारेंतस्स गहियमणेण सामण्णं । संपयं अहं रज्जं न तरेमि पालेउं । ता गेण्हउ रज्जं एसो । अवि य -
इच्छंतो विसयसुहं, रज्जंमि निवेसिओ नरिंदेण ।
एक्कं उक्कंठीया, बीयं पुण बरहिणा ललियं ॥ गहियाणि कंडरीएण रायलिंगाणि । राइणो वि समप्पियाणि साहुलिंगाणि । अवि य -
मोत्तुं विससारिच्छं, रज्जं अमयं व लेइ सामन्नं ।
पुंडरिओ इयरो पुण, कयपावो कुणइ विवरीणं(यं) ॥ तओ विमणनरिंद-नागराईणमणिच्छाए निविट्ठो आसणे । ते य सामंता उवहसंति । तओ सो गाढं कुद्धो पविठ्ठो गेहं । चिंतियमणेण – 'भुंजामि ताव । पच्छा एयाण वह-बंधणाई करिस्सामि' । तओ भुत्तो बहुकालाओ छुहाकरिसिएणाऽहम-मज्झिमुत्तिमाहारो । सो य देहस्साऽइसुसियत्तणओ भो[ग]पसंगेणाऽजाग(ज्जी) रणओ न परिणओ त्ति जाया से गूढविसूइया । तीए य पीडिओ गाढं कंडरीओ 'भट्ठपइण्णो महापावो'त्ति काऊणाऽकयपडियारो बंधु-परियण-नागरएहिं चिंतइ – 'जइ कह वि विहाइही रत्ती ता सिक्खविस्सं सव्वे इमे' । एवमाइकिलिट्ठपरिणामो रोद्दज्झाणोवगओ मरिऊणं अहे सत्तमाए नरयपुढवीए अपइट्टाणे नरए तेत्तीससागरठिई महानारगो जाओ । अवि य -
मोत्तूण महारयणं, पहाविओ कायमणियतण्हाए ।
मोहेण; अंतराले, जा पडिओ अंधकूवंमि ॥ पुंडरीयरायरिसी पुण 'अहो ! णु खलु धन्नोऽहं जेण मए पाविओ साहुधम्मो । ता करेमि