________________
[२२५]
-
चंदोदए य जाए, रमणीए मोत्तुमण्णचित्तवडे । तं चिय जणो पलोयइ, सविसेसं चोज(ज्ज)म्मि(मि)इ बेंतो ॥ जह जह परिणमइ निसा, तह [तह] निद्दाकलंकियच्छीओ । पेच्छयजणोऽवसरिओ, पविरलपुरिसो पडो जाओ ॥ तत्थ जणं जोयंती, अहमवि दीवपडियग्गणमिसेणं । अच्छामि तुज्झ सामिणि !, आणाए विहियबहुमाणा ॥ एत्यंतरंमि य तहिं, नियकिंकर-मित्तपरिगओ एगो । मणुयतरुणो सुरूवो, आगच्छइ पट्टयं दटुं ॥ सुइरं च पेच्छिऊणं, 'सव्वं वित्तंति वोत्तु मोहगओ । सयराहं धरणियले, चित्तवडक्खित्तपरिवारो ॥ नाओ य सो चिराओ, समीवे पडिओ वि किंकराईहिं । पडचित्तकम्मपेच्छण-पसंगवक्खित्तचित्तेहिं । तेहि य पणट्ठचेट्ठो, उक्खित्तो लेप्पकप्पजक्खो व्व । नेऊण एगवासे, पवायदेसंमि निक्खित्तो ॥ दटुं च चित्तपढें, इमो हु पडिओ त्ति जायआसंका । अहमवि तत्थेव गया, चिंतेमि य - 'होज्ज सो एसो ॥ चक्कवाओ'त्ति; जाया, सो वि समासासिओ वयंसेहिं । बाहपडिरुद्धकंठो, कलुणमिणं भणइ कह कह वि ॥ 'हा ! मह पणइणि मयणसरदीविए ! रुइरकुंकुम[स]वण्णो(ण्णे)! । कह वच्चंते य [पा]णे, तए वि हु णो धरीहामि ?' | एवं च विलवमाणो, मित्तेहिं पुच्छिओ - 'किमयं?' ति । सो भणइ - 'कहेमि परं, कायव्वमिमं रहस्सं'ति ॥ 'जं चक्कवायसिंगारपगरणं एत्थ पट्टए लिहियं । तं चक्कवायजाईगएण सव्वं मए पत्तं' ॥ 'कहमेयं पत्तं ?' ति [य], पुच्छिओ तेहिं पियवयंसेहिं । जाईसरो त्ति विम्हियमुहेहि समुहं निविटेहिं ॥ जं च तए मे कहियं, तं चिय सो कहइ तेसिमणुच्च(भू)यं । निययं सगग्गयगिरा, ते चेव गुणा(णे) पयासिति(तो) ॥ तत्तो कुणइ पइण्णं,- 'न मए अण्णमहिला मणेणं पि । पत्थेयव्वा उस्सं(अस्सि?), जम्मंमि त्थं(इत्थि) तं मोत्तुं' ॥ भणइ य - 'पुच्छह गंतुं, केण इमो चित्तपट्टओ लिहिओ? । जं नो रसं(इमं?) समत्थो, लिहिलं मह पिययमारहिओ' ॥ सोउं चेमं सामिणि !, 'कहियवमिमेसिं पुच्छगसमए । होहि'त्ति चितिउं पुण, पडंतियं तुरियमायाया ॥
