________________
[१२५]
कयाइ मज्झरत्ते चित्ते – 'अहोऽहं सव्वत्थ कओचियकिच्चो विज्जापारगो य माहणो अइपसिद्धो । ता जुत्तं मे संपयं नयरीए बाहिमारामनिम्मवणं'ति चिंतित्तु पहाए अणुजाणाविय रायाणं आरोवाविऊण य अंबबीजउरिंग-बिल्ल-कविट्ठ-अंबिलिया[इं] पुप्फारामे सम्मं संगोवावेइ । कमेण तेसिं पत्त-पुष्फ-फलसमिद्धिं दटुं तुट्ठो सोमिलो ।
पुणो वि मज्झरत्ते चिंतेइ जहा - '[क]यकिच्चस्स मे गिहधम्मे संपयं जुत्तं पव्वइउं' । तओ करावित्तु वोक्काणयाइतावसोवगरणं जेंवावित्ता य सुहि-सयणजणं, तप्पुरओ जेट्टपुत्तं संठवि[उं] कुटुंबचिंतगं गहियतावसोवगरणो गओ जत्थ दिसापोक्खिया नाम तावसा चिटुंति । दिक्खिओ य तेहिं पढममेवाऽभिग्गहं गिण्हइ जहा – “एयंमि तावसासमे पुव्वाइदिसासु सूराभिमुहमुड्डबाहू छटुंछट्टेणाऽऽयावित्तु जावज्जीवं पारिस्सामि' । काउं च तहा तवं पारणगदिणे वक्कलधारी नियमुडवमागंतुं गहियछज्जियाकमंडलू जद्दिसिं दिन्नमायावणं तद्दिसिमब्भोक्खित्ता 'पेच्छउ मं सोमिलमाहणरिसिं एयद्दिसापालो, अणुजाणेउ य समिहाई गेण्हतं'ति वोत्तुं च तद्दिसाए समिहा-दब्भ-पुष्फ-फलाणि गिण्हित्ता गंगानईण्हाओ कयबलि-वयकिच्चो अतिहिपूयापुव्वमप्पणा भुंजइ ।
___ पुणो कयाइ मज्झरत्ते 'कयं मए बहुं तवं । संपयं विसेसुज्जमो जुत्तो'[त्ति] चिंतित्तु पभाए तावसजणं पुच्छिऊण अभिग्गहं गिण्हइ, जहा - मु(मो)णेणुत्तराभिमुहो वक्कंतो [जइ] तत्थ पक्खलिस्सं तओ न उट्ठिस्सामि' । गंतुं च पच्छिमदिणे असोगवरपायवस्स हेट्ठा कि(ठि)च्चा मोणी जाव चिट्ठइ ताव मज्झरत्ते देवेणेगेणाऽऽगंतुं भणियं जहा – 'भो ! सोमिलमाहण ! पव्वइयस्स ते दुप्पव्वइय'ति । मोणट्ठिओ य सोमिलो । पुणो वोत्तुं गओ देवो । पहाए सोमिलो गओ सत्तिवन्नहेट्ठा । तत्तो वि तहेव देवुत्तो पहाए गओ असोगहेट्ठा । तहिं तहेव देवुत्तो भणइ – 'भो ! कहं मं दुप्पव्वइयं भणसि ?' देवो भणइ – 'जं पासजिणसावओ वि होउं मए य चोइओ मोणेणं चिट्ठसि ? जो(तो) जइ सावगत्तणं पुणो पडिवज्जसि तो ते सुप्पव्वइयव्वं होज्ज' ।
सोउं चेमं सोमिल[माह]णो पुणो वि सावओ [जाओ] जाव सुबहुं चउत्थाइं मासक्खमणंतं तवो कुणइ । चिंतइ य - 'रसासि-मंस-मेद-अट्ठि-मज्जा-सुक्काणि धायवो सत्त । तेसिं सुक्कधाउस्स जेया नत्थि मए समो । एवं च दुरज्झवसायओ विराहियसम्मत्तो सुक्कवडेंसए विमाणे सुक्को नाम एसो गहो जाओ । जाव महाविदेहे वासे सिज्झिही जहा बहुपुत्तिया ।
रायगिहे सुक्क व्व बहुपुत्तिया वि वत्तव्वा । किंतु पुव्वभवे, वाणारसीए भद्दो नाम सत्थवाहो । तस्स सुभद्दा नाम सुभज्जा । सा य वंझा । कयाइ चेलुक्कप्पत्तिमणोरहेहिं झूरती जाव चिट्ठइ ताव तत्थेवाऽऽगयाणं सुव्वयज्जाण संघाडओ विहरत्थं पविट्ठो तीसे गेहं । तओ य दट्ठमज्जाओ तुट्ठा सुभद्दा विहिणा विहरावित्ता भणइ – 'भगवईओ ! सच्चं [मे नत्थि एगंपि] चेलुक्कं । तुब्भे जाणह कंचि [उवायं] जेण मे चेलुक्को होज्जा' । [अज्जा]हिं भणियं – 'महाणुभावे ! सव्वसावज्जारंभनियत्ताणमम्हं सोहं(उ)पि नेरिसं कप्पइ, किं पुण वइसू(त्त)ए ? न य जिणधम्मं मोत्तुमन्नओ समीहियसिद्धी । ता तं सम्ममाराहेसु' । [सु] भद्दा तदंतिए सुसाविया जाया ।
अण्णया य मज्झरत्ते 'सुहसमिद्धीए किं मे सुयजम्मरहियाए ? ता पई पुच्छित्ता पव्वयामि'त्ति चिंतित्तु पभाए कयंजलिउडा भणइ – "विसज्जेहि मं, जेण पव्वयामि' । भद्दो वि तं कह वि धरिउमसक्कतो