________________
[१२३]
समीवे गंतूण सुणामो' । तओ सूरिसमीवं गओ राया । सूरिणा वि परिसाए परूविओ देव-गुरु-जीवाइपयत्थवित्थरो ।
तं च सोऊण राया भणइ – 'सव्वमिदं पच्चक्खेणाऽणुवलब्भमाणत्तणओ ससयसिंगं व जं भणसि त[म]संबद्धं' । सूरिणा भणियं – 'किमप्पणो पच्चक्खं तुहाऽभिप्पेयं परस्स वा ? जइ अप्पणो ता भित्तिपरलोगाइगयं पि तुमं न पेच्छसि त्ति तस्स वि अभावो पत्तो । तओ य निययकज्जा(ज्जा?)साहगत्तं विरुज्झेज्ज । न य खं(तं?) दीसइ । तम्हा तुह प[च्च]क्खमप्पमाणं । अह [पर]पच्चक्खं, तं पि तए किं परोत्तीए नायं सयं वा ? जइ परोत्तीओ ता अम्हेहिं चेव वसे वारो । अह सयं ता पुव्वुत्तो चेव दोसो'त्ति ।
एवं च सूरिणा जुत्तीए निरुत्तरीकओ राया भणइ - 'भयवं ! जइ परलोगो होतो, तो मज्झ अज्जिगा अइधम्मपरा पिया उण जीवमारगो आसी । ते य तुहाभिप्पाएण सग्ग-नरगेसु पत्ता । ता कहं मं नाऽऽगंतुं पडिबोर्हिति ?' भगवया भणियं - 'जहा कोइ महयाऽवराहेण गहिओ मारिज्जमाणो न नियबंधवेण पुच्छिउं लहइ, एवं नरगे ठिया नारगा नाऽऽगमणं काउं लहंति । देवा उण सग्गस्साऽइरिद्धी[ए] अक्खित्तचित्ता असमत्तपओयणा अइदुग्गंधयाए य तिरियलोयस्स पंचमहाकल्लाणग-समोसरणाइवज्जं नेच्छंतीहाऽवयरणं' ।
तओ पुणो वि राया भणइ - 'दो मए चोरा गहिया । तेसिं चेगो कुंभीसंपुडे छुहित्ता जउसाराविओ निरंतरं । बीओ य निरंतरं खइ(खंड?)यकुहूणियाए कुट्टाविओ । न य तेसु दोसु वि जोइज्जमाणो जीवो दिट्ठो । पच्छा मए कुंभीमज्झे किमिपुंजो दिट्ठो, चोरजीवो वा कहं निग्गओ ?' भयवया भणियं - 'कोइ पुरिसो कुंभीमज्झगओ जउसारिओ संखं वाएइ [ता] कत्तो सो संखसद्दो निग्गच्छइ ? निरंतरे लोहगोले य धम्ममाणे [क]त्तो अग्गी पविट्ठो जेण सो अग्गिवण्णो होइ । बीयवावारे य एस दिटुंतो – कोइ पुरिसो अरणीकटुं खंडखंडं फालेइ, न य तेण दिवो तत्थऽग्गी । अन्न[कटे]ण ज(घ)दृविउं तत्थेवाऽ[ग्गि पेच्छइ] । जइ य मुत्तपयत्थे वि एवं ता अमुत्तस्साऽदसणे को विरोहो ?'
पुणो भणियं राइणा - 'मए एगो चोरो जीवंतो तोलिओ, ऊसासने(मे?)त्तनिरोहेण मारिय पुणो तोलिओ जाव तत्तिओ चेव । कहं न ऊणो जाओ ?' भगवया भणियं - ‘एगेण गोवालेण वाएणाऽऽवूरियदियहो(ओ) तोलिओ पुणो वि रत्तो तोलिओ जाव तत्तिओ चेव । एवं च फासिदियगब्भत्तणओ मुत्ते वि ताव दिटुं तुल्लं तोल्लयं किं पुण अमुत्ते पयत्थे ? तम्हा सव्वपाणीणं सरीराइरित्तो ससंवेयणाणुभवपच्चक्खो चेयन्नपडिबद्धो गमणाइचट्ठालिंगो पवणो व्व पडागापचलणलिंगगब्भो अत्थि जीवो त्ति सद्धेयं' ।
__राइणा [भणियं] - 'भगवं ! एवमेयं । नटो मे मोहपिसाओ तुम्हं वंदणमंतेहिं ? केवलं कुलक्कमागया अम्हाणं नाहियवायदिट्ठी । सा कहं मए मोत्तव्वा ?' सूरी भणइ - ‘भद्द ! तुच्छमेयं सइ विवेगे, जओ कुलक्कमागओ वि वाही दारिदं वा किं न मुच्चइ ?'
'जो उण कूडग्गाही, मोत्तुं निफुरं न गिण्हए सुफुर । वणिजारओ व्व झूरइ, सो दटुं सेसवणिजारे ॥ अय-सीसं तंब-काणगं]---- ---------
--- मुत्तर-मभिगिण्हंता न उण एगो ॥