________________
[९६]
अच्छइ(सु)' । [सा निच्छिआ गमणे ।] ततो पसन्नचंदस्स रज्जं दाउं धारिणीदेवीसहिओ वणवासं गओ। देवीए पच्छन्नगब्भाए पुग्ने समए पुत्तो जाओ । सो य वक्कलेहिं ढक्किओ त्ति कओ पिउणा वक्कलचीरी नाम । देवी य सूइयारोगेण मया चंदविमाणे देवी जाया । पुव्वसिणेहेण य वणमहिसीरूवं काउं दुद्धं कुमारं पाएइ। धाई वि से सप्पदट्ठा मया । तओ पिया किच्छेण कुमारं पालेइ ।।
तओ पसण्णचंदेण तं तहा जाणिऊण णेहेण तरुणविलासिणीओ रिसिरूविणीओ वक्कलचीरिउवलोभणत्थं सरसमोयगाइखज्जसहियाओ [पेसियाओ] । ताओ वि सोमचंदसावभीयाओ रुक्खट्ठिए साहियपुरिसे काऊण वक्कलचीरिं पलोभेतीओ पच्छण्णं भणंति - ‘एहि सह अम्हेहिं जेणेरिसाणि मोयगाइफलाणि तुह देमो' । सो वि ‘एवं'ति वोत्तुं निजोवगरणं थवित्ता तुरियं संकेयट्ठाणं जावाऽऽगच्छइ ताव हिय(रुक्ख)ट्ठियभयभमिएहिं साहियपुरिसेहिं [सण्णा दिण्णा जहा] 'पत्तो सोमचंदो' [त्ति] । ताओ वि य सोउमेवं सावभीयाओ दिसोदिसिं पलाणाओ । वक्कलचीरी वि संकेयट्ठाणं सुन्नं दट्ठण तदन्नेसणत्थमडवीए हिंडंतो सभज्ज पुरिसमेगं रहारूढं पेच्छित्ता भणइ – 'ताय ! अभिवादयामि' । रहिणा भणियं – 'कुमार ! कत्थ गंतव्वं?' सो भणइ - 'पोयणपुरं नामाऽऽसमपयं' । रहिणा भणियं - 'जइ एवं ताऽहमवि तत्थ गंतुकामो त्ति रहमारुहसु' । सो वि वंदित्ता तब्भज्जं भणइ - ताय ! अभिवादयामि' । तीए वुत्तं - 'को एसो [उ]च्छल्ल(?)ववहारो ?' रहिणा भणियं - "पिए ! इत्थीरहिए वणे एसो वड्डिओ त्ति न कुप्पियव्वं' । तुरंगे य भणइ – 'किमिमे मिगा वाहिज्जंति ?' रहिणा वि ‘एवं चेव एएहिं कज्जं'ति वोत्तुं दिन्ना तस्स मोयगा । सो भणइ – 'पोयणवासीहिं तावसकुमारेहिं वि एरिसाणि फलाणि मम दिन्नपुव्वाणि' ।
वच्चंताण य तेसिं एक्केण चोरेण सह जुझं जायं । रहिणा गाढप्पहारो चोरो कओ । तओ सो सिक्खागुणपरितोसिओ भणइ - 'अत्थि मे भूरिवणवफलाणि(भूरिधण-रयणाणि ?) ताणि गेण्हसु' । रहिणा वि तेसिं रहो भरिओ । कमेण पत्तो पोयणपुरं । तओ रहिणा मोल्लं दाउं पेसिओ 'म(उ)डयं मग्गसु' त्ति । सो वि भमंतो गणियाघरे गंतुं भणइ - 'ताय ! अभिवादयामि। देहि इमेण मोल्लेण उडयं' । गणियाए भणियं - "दिज्जइ निव्विसह' । तओ तीए कासवयं वाहिरिऊण अणिच्छंतस्स वि करावियं नहपरिकम्मं । अवणीयवक्कलो य वत्थाभरणभूसिओ काउं गणिकादारियाए पाणिं गाहिओ । गणियाओ [य] गायमाणीओ दुतरं(वहू-वरं) चिटुंति ।
जे य कुमा[र]विलोभणनिमित्तं रिसिवेसा नरा पेसिया आसि ते समागंतुं रन्नो साहिति जहा - 'कुमारो अडविं अइगओ अम्हेहिं रिसिस्स भएण न तिन्नो सद्दावेउं' । तओ राया विसन्नो भणइ - 'अहो! अकज्जं, न पिउसमीवे जाओ न [य] अम्हं । ता [न] नज्जइ किं पावेइ ?'त्ति चिंतापरो अच्छइ । सुणिऊण य निज्जणरयणीए गीय-मद्दलसद्दमरईए भणइ - 'मए दुक्खिए को एत्थ सुहिओ जमेवं गीयमद्दलसद्देण रमइ ?' तं च वेसाए सुजि(सुहिय)जणे[ण] गंतुं कहियं । तओ सा आगया विन्नवेइ – 'देव ! नेमित्तिणा आइ8 मे - "जो तावसरूवी तरुणो गिहमागच्छेज्ज तस्स दारियं देज्जसु । तप्पभावेण य सा विउलसोक्खभागिणी भविस्सइ" । सो य अज्ज मे गिहमागओ । दारिया से दिन्ना । तेणऽज्ज महसवो। न य नाओ. कुमारो पणट्ठो । ता मम अवराहं खमसु' ।
तओ रण्णा संदिट्ठा मणुस्सा जेहिं आसमे दिट्ठपुव्वो कुमारो । तेहिं गंतुं दिट्ठो पच्चभिन्नाओ य । सिटुं च रण्णो । तेणाऽवि हरिसिएण वहूसहिओ सगिहमाणीओ सरिसकुल-रूव-जोव्वणाण य कन्नाण