________________
પ્રેમાભાઈ નગરશેઠે મૂલચંદજી મહારાજને કીધું કે “સાહેબ, તમે આચાર્યપદવી લો.” ત્યારે તેમણે કહ્યું : “ઉપાધ્યાય યશોવિજયજીએ આચાર્યપદવી નથી લીધી. આવા મહાન, પ્રખર, શાસનધોરી પુરુષોએ જો આચાર્યપદવી ન લીધી હોય તો મારા જેવો રંક માણસ આચાર્યપદવી કઈ રીતે લે?”
પણ એમને આચાર્યપદવી ભલે નહોતી, પણ એ આચાર્યોના પણ આચાર્ય હતા. આખા તપાગચ્છને એકસૂત્રે એમણે જોડ્યો. સંવેગી માર્ગની પુનઃસ્થાપના કરી. સાધુઓ વધાર્યા. દીક્ષાનું એક આખું તંત્ર ઊભું કર્યું. દીક્ષાયુગની પ્રવર્તના કરી. મોઘે કાળે દાન આપો તો શાબાશી મળે. બધે દીક્ષા મળતી કે અપાતી હોય, ઘણા લેતા હોય, અને લેનારાએ પસંદગી કરવાની હોય કે અહીં લઉં કે ત્યાં લઉં? ત્યારે એમાં શાબાશી ન મળે. તો આપણા સમયમાં દિક્ષાયુગના ખરા પ્રવર્તકો તે આ મહાપુરુષો - શ્રી મૂળચંદજી મહારાજ. એમના અવધૂત ગુરુ બૂટેરાયજી મહારાજ, અને પરમ સંતપુરુષ વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજ, એ ત્રણ જ છે.
બૂટેરાયજી સં. ૧૯૩૯માં અમદાવાદમાં કાળધર્મ પામ્યા. મૂળચંદજી સં. ૧૯૪૫માં અને વૃદ્ધિચંદ્રજી ૧૯૪૯માં કાળધર્મ પામ્યા. તે બન્ને ભાવનગરમાં કાળ પામ્યા. આજે પણ ભાવનગરમાં દાદાસાહેબમાં એમના અગ્નિસંસ્કાર થયેલા ત્યાં એમનાં પગલાની દેરી છે.
આવા મહાપુરુષોની પરંપરા આપણને મળી છે એ તપાગચ્છની પરંપરામાં આપણે સહુ ફરીથી શાસનનો પ્રવાહ, સંવેગનો પ્રવાહ જીવતો – જળહળતો થાય તેવો ઉદ્યમ કરીએ એજ મંગલ કામના.
