________________
અબ તો પાર ભયે હમ સાધો, શ્રી સિદ્ધાચલ દ૨શ કરી રે....
આત્મારામજી મહારાજ રડતાં જાય. ડુંગર ચડતાં જાય, ત્યારે ચોધાર આંસુએ રડતાં જાય અને આ સ્તવન લલકારે. એમ કહે કે “ભગવાન, દુર્વ્યવ્ય જીવોને પણ તમે તાર્યા. પાપીઓને પણ તમે તાર્યા છે. પણ ‘મુજ સરીખા નિંદક જો તારો'.... કોને તારો ? મેં તો સાહેબ, આખી જિંદગી શત્રુંજયની નિંદા કરી છે, વિરોધ કર્યો છે, શત્રુંજયને જુએ એને મિથ્યાત્વ લાગે એવી પ્રરૂપણા કરી છે. આવા નિંદકને તમે જો તારો તો તમારી વડાઈ !’
તો, એ રીતે બૂટેરાયજીએ યાત્રા કરી. યાત્રા કર્યા પછી પહેલું ચોમાસું ભાવનગરમાં કર્યું. હજી સ્થાનકદીક્ષા જે લીધેલી છે તેમાં જ વર્તે છે, સંવેગી દીક્ષા લીધી નથી. ભાવનગરનો સંઘ બહુ રાજી થયો. બહુ ભક્તિ કરી. બહુ સ્વીકાર્યા. ચોમાસામાં એમણે શાસ્ત્રોનું વાંચન કર્યું. ઉપાધ્યાય યશોવિજયજી અને હરિભદ્રસૂરિ મહારાજના ગ્રંથોનું વાંચન કર્યું, અને એમને ખબર પડી કે સંવેગમાર્ગ કોને કહેવાય ? કેવો હોય ? સમજ્યા પોતે.
હવે મંથન ચાલ્યું : દીક્ષા તો લેવી છે. સંવેગી સાધુ તો થવું છે. પણ કોની પાસે થવું ? ગુરુ તો જોઈએ જ. ગુરુ વગર તો સાધુ થવાય જ નહિ. ગુરુ કોણ જોઈએ - કેવા જોઈએ ? આવા ચેલાઓને ચેલા બનાવવા એ કાચાપોચાનું કામ નથી. સિંહણનું દૂધ છે. એવો સંવેગ, એવો સંવેગ, આકરો સંવેગ, સંવેગના હણહણતા ઘોડા ! આજે તો એ સંવેગનો છાંટોય જોવા નથી મળતો, એવો તીવ્ર સંવેગ !
વિચાર કરે છે કે ક્યાંક ને ક્યાંક, કાંઈક ગરબડ છે જ. અમે જે આ યશોવિજયજીના ને હરિભદ્રસૂરિના ગ્રંથો વાંચ્યા,
23
