________________
તીવ્રતા તે સંવેગ. એ સંવેગમાર્ગ ક્યાં છે? અમારે જાણવો છે, શોધવો છે.
શોધ કરે છે, પણ કશો સાંધો સૂઝતો નથી. એમણે વિચાર કર્યો કે આપણે વિહાર કરીએ. પંજાબ છોડીને બીજે ક્યાંક વિચરીએ. શોધ કરવા નીકળીએ, તો ક્યાંક આપણને સાચો માર્ગ મળી જશે. અને ૧૯૦૯માં વિહાર કર્યો. અજમેર આવ્યા. ત્યાંથી એક સંઘ જતો હતો છ'રી પાળતો - કેસરિયાજી જાત્રા માટે. અજમેરથી કેસરિયાજી.
અજમેરમાં એમને એક મૂર્તિપૂજક શ્રાવક મળ્યા. એમણે પૂછ્યું, “મહારાજ ! તમે કોણ?' તો કહે કે “અમે જૈન સાધુ'. કેવા જૈન સાધુ? તમારાં કપડાં તેરાપંથી–સ્થાનકવાસી જેવાં છે, અને મોઢે વસ્ત્ર બાંધ્યું નથી એટલે દેરાવાસી જેવા લાગો છો ! કપડાં પહેર્યા છે એટલે દિગંબર નથી લાગતા. તો તમે કયા પંથના સાધુ છો? નથી શ્વેતાંબર લાગતા, નથી દિગંબર, નથી સ્થાનકવાળા લાગતા કે નહિ તેરાપંથના; તો તમે કોણ? તમારો ઓઘો વળી લાંબો છે દંડાસણ જેવો ! આ બધામાં મને કાંઈ સમજ નથી પડતી.
ત્યારે મહારાજશ્રીએ સમજાવ્યું કે “ભાઈ, અમે તો પંજાબના સાધુ છીએ. સ્થાનકવાસી મતમાં સાધુ હતા. અમને સંવેગમાર્ગની શોધ કરવી છે અને આ માટે અમે નીકળ્યા છીએ.” શ્રાવકે ફરી પૂછ્યું : “સાહેબ, સંવેગી સાધુ કેવા હોય તેની આપને ખબર છે?” તો કહે છે કે “ના, અમને કાંઈ જ ખબર નથી.” શ્રાવકે કહ્યું કે, “એવા સાધુ અમારા ગુજરાતમાં છે.” મહારાજે કહ્યું કે “તો અમારે ગુજરાત જવું છે, સંવેગી સાધુનાં દર્શન કરવાં છે અમારે.” શ્રાવક કહે કે “તો ચાલો અમારી સાથે.”
