________________
પેલો તો સ્તબ્ધ છે. હતપ્રભ છે. એ પ્રણામ કરીને કહે કે બાપજી ! હું બહુ પાપી છું. પાપનાં કામ જ કરું . પણ તમારા જેવા સંતને આજે મારે મારી નાખવાના છે, એ પાપ કરીને હું ક્યાં જઈશ ? કયા જનમમાં છૂટીશ? મને ફલાણા મહારાજે, અમુક વ્યક્તિએ આ કામ સોંપ્યું છે. પણ તમને મળ્યા પછી, તમને જોયા પછી આવું પાપ કરવાની મારામાં હિંમત નથી રહી. તમે આરામ કરો. હું જાઉં છું. પરંતુ આ લોકોથી તમે સાવધ રહેજો.” આમ કહી, માફી માગીને એ જતો રહ્યો.
આમ અનેક રીતે ઉપદ્રવો થયા. એમના વ્યાખ્યાનમાં ધમાલ મચાવે છે. જે કાંઈ પણ હેરાનગતિ કરી શકાય તે બધી જ થઈ. પણ બૂટેરાયજી અડોલ ! સત્યની ખોજ અને સત્યનો રસ્તો – એ મારે છોડવા નથી. વર્ષો સુધી એ જ વેષમાં રહીને પણ સાચા માર્ગની પ્રરૂપણા કરી. મૂર્તિની પ્રરૂપણા કરી. મુહપત્તિ તોડી નહિ, પણ મુહપત્તિ ન બંધાય એવી પ્રરૂપણા કરી.
હજી એકલા જ છે. સંવત ૧૯૦૨ માં શિયાલકોટના ઓસવાળ શ્રાવકનો પુત્ર મૂળચંદ એમની પાસે આવ્યો, એને દિક્ષા આપી. નામ પાડ્યું, મૂળચંદજી મહારાજ. ગુરુ જાટક્ષત્રિય, શિષ્ય વણિક અને તે પણ ઓસવાળ. બન્ને પ્રબળ, મજબૂત. બન્ને જણે ચર્ચાઓ કરી, નક્કી કર્યું, અને ૧૯૦૩માં બન્નેએ મુહપત્તિ તોડી, એ જ પંજાબમાં વિરોધીઓની વચમાં રહીને. અને પછી ખુલ્લેઆમ બધે વિચર્યા.
૧૯૦૪માં રામનગરના શ્રાવક કૃપારામની દીક્ષા થઈ. નામ પાડ્યું વૃદ્ધિચંદ્રજી મહારાજ. દિલ્હીમાં વરઘોડો કાઢીને એમણે દીક્ષા લીધી. કેવી રીતે દીક્ષા લીધી, ખબર છે? એમને
