________________
જ્ઞાની પુરુષોને આવી ગેરસમજમાં પણ મજા આવતી હોય છે. ક્યારેક ગોટાળામાંય આનંદ હોય. એટલે મહારાજ મંત્રીને રોકતા કે પાછા બોલાવતા નથી, જવા દે છે.
પછી તો આ ગોટાળો રોજ ચાલ્યો. મંત્રી રોજ આવે. એ આવે એટલે આચાર્ય પેલો જ શ્લોક બોલે અને મમળાવે. વ્યાખ્યા કરે. મંત્રી પણ તરત પાછા જતા રહે, બેસે નહિ. સાત દિવસ સુધી આમ ચાલ્યું.
આઠમો દિવસ મહોત્સવનો છેલ્લો દિવસ હતો. તે દહાડે દેરાસરમાં ભાટ-ચારણ, બંદી, ગવૈયા, ભોજક બધાનું ટોળું વળ્યું હતું. ભગવાન સામે રાસ લેવાય, સ્તવનો ગવાય, પૂજા ભણાય, ગીતો ગવાય. અનેક આચાર્ય ભગવંતો, સાધુઓ, આખો સંઘ ત્યાં ભેગા થયા છે. વસ્તુપાલ પણ આવ્યા છે. આચાર્ય ભગવંતે તો ત્યાં જઈ બધાની વચ્ચે આસન જમાવી દીધું છે.
ખૂબ ગુણગાન ગવાયાં ભગવાનના. વસ્તુપાલ પણ એટલા ખુશ થયા છે કે જે જે ઉત્તમ કાવ્યો રચીને સ્તવના કરે, ગુણગાન ગાય, એને હજારો ને લાખોનું દાન ત્યાં જ આપે છે. લાખોની ખેરાત કરી છે ત્યાં. મહારાજ સાહેબે સેવકોને કહી દીધું છે કે દેરાસરને બેય તરફ દરવાજા છે. બન્ને બાજુ તમે લોકો ઊભા રહેજો, મંત્રી કયા દરવાજેથી બહાર નીકળે છે તેની મને તરત જાણ કરજો.
સમય થતાં જ વસ્તુપાલ બહાર આવ્યા. સેવકે ઈશારો કર્યો કે સાહેબ ! મંત્રીશ્વર અમુક દ્વાર તરફ નીકળી રહ્યા છે. આચાર્ય તરત જ ભીડને ચીરીને પાછળથી બહાર આવીને પેલા દરવાજાની વચ્ચોવચ ઊભા રહી ગયા. મંત્રી આવ્યા. બહાર નીકળવું છે પણ કેવી રીતે નીકળી શકે ? સામે ઊભેલા મહારાજને ટાળીને જ નીકળવું પડે. એ ટાળે કેવી રીતે ?
