________________
અને જ્યાં આવી આશયની શુદ્ધિ હોય ત્યાં સંઘ કેવો નીકળે ? વસ્તુપાલનો એક એક સંઘ અનન્ય બની રહ્યો હતો. હજારો અને લાખો માણસ એ સંઘોમાં ઊભરાતું. એક કવિએ આ સંઘની જાહોજલાલીની વાત બહુ જ ચમત્કારિક રીતે વર્ણવી છે. ક્ષીરસમુદ્રમાં શેષનાગની શય્યા પર વિષ્ણુ પોઢ્યા છે. પાસે લક્ષ્મીજી બિરાજમાન છે. લક્ષ્મી, સ્વયં સમુદ્રની પુત્રી, પણ આજે એમનું મોઢું પડેલું છે. અને વિષ્ણુ પૂછે છે
-
“માિ! પ્રેસિ! જ્યમાશિતિતા ? વૈ! ટોસ જિં ? नो जानासि पितुर्विनाशमसमं सङ्घोत्थितैः पांशुभिः । मा भीर्भीरु! गभीर एष भविताऽम्भोधिश्चिरं नन्दतात्, सङ्घेशो ललितापतिर्जिनपतेः स्नात्राम्बुकुल्यां सृजन् ॥” “હે લક્ષ્મિ! હે પ્રિયે! આજે કેમ ઉદાસ-ઉદાસ છે ? શું થયું ?”
“વૈકુંઠ! તમારી તો બુદ્ધિ જ કુંઠિત થઈ ગઈ લાગે છે. આ જોતાં નથી ? તમારી નજર સામે આ મારા બાપ સમુદ્રનો વિનાશ થઈ રહ્યો છે. આ વસ્તુપાલના સંઘના લાખો યાત્રીઓના ચાલવાને લીધે ઊડેલી ધૂળથી આ સાગર ભરાઈ રહ્યો છે. (સાગર ભરી શકે એટલી ધૂળ ઊડાડવા માટે કેટલા યાત્રિકો જોઈએ !)”
વિષ્ણુ હસી પડ્યા અને બોલ્યા -
“અરે ડરપોક! ડર નહીં. આ સંઘને શત્રુંજય પહોંચવા દે અને દાદા આદિનાથના દરબારમાં જવા દે. પછી જો કેવો ચમત્કાર સર્જાય છે ! સંઘપતિ વસ્તુપાલ અને આ લાખો યાત્રિકો ભગવાનનો અદ્ભુત સ્નાત્રમહોત્સવ કરશે, ભગવાનના મસ્તકે અભિષેકની ધારાઓ વરસાવશે અને એ અનર્ગળ જળ નદીઓ
24
