________________
પધારી ચૂકેલા ગુરુએ એને કહ્યું કે “પાહિણી ! આ તારો દીકરો એક દહાડો આ ગાદીએ જ બેસવાનો છે, એનાં આ એંધાણ છે. મને સોંપી દે બેન, આ બાળક મને સોંપી દે.”
સ્વપ્રદર્શનની વાત યથાવત્ છે. કથા થોડીક જુદી પડે છે.
ગુરુજી સકલ સંઘ સાથે ઘરે પગલાં કરવા પધાર્યા. પાહિણી એકલી જ છે ઘેર. બાપ ચાચિગ બહાર ગામ ગયો છે. ગુરુભગવંત ચાંગાની માંગણી કરે છે. માતા હરખાતે દિલે કહે છે કે “મને વાંધો નથી, લઈ જાઓ ! મારા કુળદીપક રત્નને જો શાસનને સમર્પણ કરવાનું હોય તે એનાથી ઊજળું ને રૂડું મારા જીવનમાં બીજું કશું જ ન હોય. મારી તો રજા છે મહારાજ, પણ એનો બાપ ના પાડે છે. એને મનાવો, તો મને વાંધો નથી.”
ગુરુ ભગવંત કહે કે “બેન, આખો સંઘ ક્યાંય જાય નહિ, એ આજ તારે ત્યાં આવ્યો છે, એને પાછો ઠેલીશ ? સંઘને ના પાડીશ?'
અત્યારે સંઘને લાવવો હોય તો થોડા ઘણા પૈસા ખરચવાથી સંઘ ઘરે આવી જાય. થોડાક પૈસા ખર્ચે એટલે સંઘ આખો ઘેર ! અહીંયા પૈસા નથી ખરચવાના, દીકરો ખરચવાનો છે ! સાહેબ કહે છે કે સંઘ તારા દીકરા માટે આવ્યો છે, એને ખાલી હાથે પાછો વાળીશ?
અને.... અને મા ઉચકીને વહોરાવી દે છે દીકરાને કે “લઈ જાઓ પ્રભુ, આને લઈ જાઓ ! એના બાપને હું ભરી પીશ. જે કકળાટ થશે તે ભોગવી લઈશ. આ આપને સોંપ્યો, લઈ જાવ !”
અને ગુરુ ચાંગાને લઈને વિહાર કરી ગયા, ખંભાત.
પ્રચલિત વાત આવી છે. અને ગ્રંથમાં નોંધેલી વાત પહેલાં કહી તે છે.
9
