________________
આ તરફ ધન્યા રડે છે, કકળાટ કરે છે. દરરોજ રાત્રે રાહ જોઈને બેસી રહે છે. ઉજાગરા વધતા જાય છે. પ્રતિદિન થતી નિદ્રાભંગની અસર શરીર ઉપર થવા માંડી છે. કામમાં શિથિલતા આવી રહી છે. તેથી સાસુબા ઠપકો આપે, કડવાં વચનો પણ કહે છે. પરંતુ ધન્યા કશું બોલતી નથી. સાસુબા ચતુર હતા. તે વિચારે છે – આ કુલીન વહૂએ ક્યારેય કામમાં આળસ નથી કરી, હમણાં કેમ આવું કરે છે. તેથી અત્યંત વહાલથી, માના વાત્સલ્યથી પૂછે છે – બેટા ! સાચું બોલ, સાચી વાત મને જણાવ.
જોજો, ખાનદાન સ્ત્રી ક્યારેય પોતાના પતિ, ઘરનું ખરાબ ન બોલે, ઘસાતું ન બોલે. ધન્યા જવાબ નથી આપતી. પરંતુ સાસુબાએ જ્યારે વારંવાર પૂછવા માંડ્યું ત્યારે ધન્યાની આંખમાંથી આંસુ પડી જાય છે. રડતાં રડતાં કહે છે – બા ! શું કહું? સિદ્ધ ખોટી લાઈને ચડી ગયો છે. દરરોજ રાત્રે બહુ મોડો આવે છે, તેથી ઊજાગરા થાય છે.
સાસુબા કહે – બેટા, આજ સુધી કેમ ન બોલી? હવે તું ચિંતા ન કરીશ. હું સંભાળી લઈશ. આજથી તું ઊંધી જજે, હું જાગીશ.
લક્ષ્મીબા જાગતા બેઠા છે. રાત્રિના ૨ વાગ્યાની આસપાસ બારણે ટકોરા પડે છે. લક્ષ્મીબા કહે – કોણ ?
સિદ્ધ - અવાજ ઓળખી જાય છે. દરરોજનો આવતો જાણીતો અવાજ નથી.
સમજી ગયો. આ અવાજ માતાજીનો છે. તેથી કહે - મા ! સિદ્ધ.
મા કહે - મારો દીકરો સિદ્ધ અડધી રાત્રિના રખડતો ન હોય. સિદ્ધ - મા! હું તારો દીકરો સિદ્ધ જ છું.
11
