________________
શત્રુઓને પીઠ નથી આપી અને કદી પરસ્ત્રીઓને તમારું વક્ષ:સ્થળ નથી આપ્યું.”
હવે રાજા ઉત્તરદિશા સમ્મુખ થઈ બેસી એટલે આચાર્યો પણ તેની સામે ગયા અને ચોથો શ્લોક બોલ્યા –
भयमेकमनेकेभ्यः, शत्रुभ्यो विधिवत् सदा । ददासि तच्च ते नास्ति, राजश्चित्रमिदं महत् ! ॥
“હે રાજન્ ! કોઈપણ વ્યક્તિ પોતાની પાસે જે વસ્તુ હોય તેને જ બીજાને આપી શકે, પણ તમે તમારા અનેક શત્રુઓને વિધિપૂર્વક ભય આપો છો, અને તમારી પાસે તો તે છે જ નહિ. આ કેવી આશ્ચર્યજનક ઘટના છે !!”
આ સાંભળી રાજા ફરી પૂર્વ દિશા તરફ બેસી ગયો, અને પ્રસન્નતાથી કહે કે – “કવિવર ! તમારા આ ચાર શ્લોકો પર હું મારું ચારે ય દિશાનું સઘળું ય રાજ્ય ન્યોચ્છાવર કરું છું,
સ્વીકારો !'. આચાર્ય કહે – “અમે તો અકિંચન છીએ. અમારે રાજ્યને શું કરવું ?” રાજા કહે – “તો ચાર શ્લોકો બદલ ચાર કરોડ સુવર્ણમુદ્રા સ્વીકારો” આચાર્ય કહે – “અમને કંઈ ન જોઈએ. આપનો સદૂભાવ છે તે જ પર્યાપ્ત છે. આ સાંભળી રાજા અત્યન્ત પ્રભાવિત થઈ ગયો અને આચાર્યને દરરોજ સભામાં પધારવા માટે આમંત્રણ આપ્યું.
આચાર્ય પણ નિયમિત રાજ્યસભામાં આવે છે અને રાજા સાથે વિદ્રગોષ્ઠી કરે છે, ધીમે ધીમે રાજાના મનમાં જૈનધર્મ પ્રત્યેનો સદ્ભાવ જગાડે છે, અને થોડા જ સમયમાં તેને પ્રતિબોધ પમાડી, જૈનધર્મનો અનુરાગી બનાવી, અનેકવિધ શાસનપ્રભાવનાનાં કાર્યો કરાવે છે, જૈનધર્મનો મહિમા વધારે છે.
