________________
= મારા અનુભવો હું આખો દિવસ ભાંડરડાઓને રમાડતી, ઉછેરતી પણ આ કેવી રીતે પેદા થયા તે વિષે વિચાર કરવાની પણ હિંમત નહોતી. મને એ જ પ્રશ્ન સતાવી રહ્યો છે કે આવી મૂંગે મોઢે ભોળપણમાં ઉછરતી આ અજ્ઞાન બાલિકાઓને કોણ શીખવશે તમારી ચારે તરફ ભૂખ્યાં વરૂ જેવા જે સંયોગો તમોને લલચાવી રહ્યા છે. તે હકીકતમાં શું છે? તેના કેવા ભયંકર પરિણામો છે? આની સાચી સમજ આવી કૂમળી કન્યાઓને કોણ આપશે ? આવી અણસમજુ કન્યાઓ ખીલતાં પહેલાં જ કરમાઈ જાય છે. આવી હાલતમાં સમાજમાં તેની કેવી દુર્દશા થાય છે ! અજ્ઞાનતાપૂર્વક તેઓ સગર્ભા બની જાય છે અથવા કોઈપણ રોગનો શિકાર બની જાય છે. આવો અતિશય કડવો અનુભવ હું પામી ચૂકી છું. આવી હાલતમાં મા-બાપ પણ હાથ ઝાલવા મજબૂર બની જાય છે અને છેવટે કૂવા વગેરેનો આશરો લેવો પડે છે. આવી અંતરની વ્યથા મેં અનુભવી
નાટકનો દ્વિતીય અંક શરૂ... મને અઢારમું વરસ ચાલતું હતુ. યૌવનની માદક ઋતુ ખીલી રહી હતી. મનમાં પ્રેમપંખીડા પાંખ ફફડાવતા હતા. અજાણપણે હું ક્યાંક ખેંચાતી જતી હતી. મારી નજરમાં એક સોહામણો યુવાન વસી ગયો હતો. એકમેકની નજરે હૈયા સુધીની સફર પૂરી કરી નાખી હતી. ઉંમરનો તકાદો પણ સાથ પુરાવતો હતો. મારો મનગમતો યુવાન સ્વભાવે સ્નેહાળ હતો. મારાથી ચારેક વર્ષ મોટો હતો. એટલે દુનિયાદારીની ખાસ સમજ નહોતી. અમો ખાનગીમાં મળતાં, વિશ્વાસ મેળવતાં અને સ્નેહ નીતરતો સંસાર માંડશું આવા સ્વપ્નોમાં રાચતાં.
