________________
ક્ષેત્રવેદનાએ શાંત પડી ગઈ. તેમજ, નારકીએ ક્ષણ ભર પરસ્પરને વેરભાવ પણ ભૂલી ગયાં, ને શાંતચિત્તે ઉભાં રહ્યાં. જન્મ સાથે જ કેટલી અદ્ભુત ઘટનાઓનું સર્જન થયું !
તિરછા લોક (મધ્યલોક-મૃત્યુલોક)માં, ભગવાન જન્મતાંની સાથે, એવા મેની વૃષ્ટિ થઈ કે, મેહ આવતા જ, પૃથ્વી ઉપર સુંદર કમલેની સૃષ્ટિ ઉભી થઈ ગઈ. જ્યાં જ્યાં જુઓ ત્યાં ધગધગતી ગ્રીષ્મ ઋતુમાં લીલુછમ દેખાવા લાગ્યું ! ને પૃથ્વીએ જાણે લીલી સાડીનું આચ્છાદન કર્યું" ન હોય! તેમ જોવામાં આવ્યું.
સોના-મહારની વૃષ્ટિ શરું થઈ. ધનની તો કાંઈ જાણે કિંમત જ ન હોય તેમ તેને ધેધમાર પ્રવાહ, સુવર્ણ રૂપે, ઉપરથી પડવા લાગ્યા. આ સુવર્ણ પ્રવાહ જાણે પૃથ્વીને પિતામય ન બનાવતા હોય ! તેમ તેની ધારાઓ અતૂટપણે પડવા લાગી.
મલયગિરિમાં છૂપાઈ રહેલ પવન પણ શીતલ મંદ સુધરૂપે વાવા લાગ્યો. જાણે ભગવાનના દર્શન કરવા માટે ઉભો ન રહેતા હોય તેમ લાગતું હતું. આ પવનને સુગંધ ઘણુ ગાઉ સુધી પ્રસારિત થઈ, અનેક જીવોને સ્પર્શ કરી, તેમને મુગ્ધ બનાવતે આ પવન પણ, એટલે મીઠું અને મધુર માલુમ પડતું હતું કે, ભૂખ અને તરસ છિપાઈ જાય અને રોમેરોમ તૃપ્તિ આવી જતી, સાડા ત્રણ કરોડ મરાયથી ભરેલી કાયા, સંગે તાજી અને પ્રફુલ્લિત થઈ જતી.
દેવોએ, ઉપરોકત ઉત્સવ ઉપરાંત સેના–મોહરો અને દિવ્ય વસ્ત્રો પણ વર્ષાવ્યા. છએ હતુઓના દેવી પંચરંગી ફૂલો પણ વર્ષોવ્યા.
બાગ-બગીચાઓ, જે ગ્રીષ્મ ઋતુમાં સુકાઈ ગયાં હતાં, તે પણ નવપલ્લવિત થયાં. તેઓમાં ચેતન અને જીવત આવ્યું. રજ-પરાગરજ, રંગ અને સુગંધથી, સર્વ પ્રકારના ફૂલ ખીલી ઉઠયાં. સર્વ પ્રકારની વનસ્પતિ ફેટી નીકલી, અનેકના અકરે ફેટવા લાગ્યાં, ને અનેક ગાઉમાં આવેલા ઉદ્યાને, મનહર અને આંખને ઠંડક આપે તેવા ઉભરાવા લાગ્યાં. કરમાઈ ગયેલ કળીઓ, જાણે હસતી હસતી બહાર આવતી હોય તેમ જણાવા લાગી. કલેની દનિયાને પણ, આ એક અને અને અનેરો ઉત્સવ ઉજવવાનું હોય, તેમ જણાવા લાગ્યું. આ ફુલેએ પિતાની સૌરભ, સર્વશકિત દ્વારા, ખિલવવા માંડી, ને જગત ને પિતાને પરિચય આપવા તૈયાર થયાં હોય તેમ તેઓ દેખાવા લાગ્યું.
પાણીના સુકકા અને ખાલી જલાશયો પણ વગર વરસાદે ઉભરાવા લાગ્યાં. પૃથ્વીએ પોતાનામાં સંચય કરી રાખેલું અને સંઘરી રાખેલું પાણી, ઝરણું અને ધોધ દ્વારા, વહેતું મુકવા માંડયું. જેના પરિણામે, ઠેર ઠેર કુવા, નદી, વાવડી વિગેરે પાણીથી ભરાઈ ગયાં ને ગ્રીષ્મ ઋતુને વર્ષા ઋતુ તેમજ વસંત ઋતુ જેવી બનાવી દીધી.
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૨
