________________
ભગવાન કે જન્મકાલ કા વર્ણન
પંચમવાચનાથી નવમવાચના પર્યન્ત
બીજો ભાગ મૂળને અર્થ– “ સમ” ઈત્યાદિ. જે સમયે ત્રિશલા રાણીએ પુત્રને જન્મ આપ્યો તે સમયે, ત્રણે લોકમાં પ્રકાશ થયો. આકાશમાં દેવદુંદુભી વાગવા લાગ્યાં. અંતમુહૂર્ત સુધી, નારકીના જીની વેદના શાંત થઈ ગઈ. નારકીઓ અંદર અંદર વેર ભાવ ભૂલી ગયાં.
વરસાદની ગેરહાજરીમાં પણું, ચંદનની સુગંધવાળા સુંદર કમલે વરસાદ વરસ્ય. સેના મેહરાની પણ વૃષ્ટિ થઈ.
સુખદ સ્પર્શ કરવાવાળે, મનેહર, અનુકુળ, મલયાગિરિના ચંદન જેવી શીતલતા આપવાવાળા, કમળ જે ઠંડ, અને સુગંધિત તેમજ આનંદકારી પવન મંદ મંદ રીતે વહેવા લાગ્યો. જાણે આ પવન તે બાલકનો સ્પર્શ કરવા આવતે ન હોય! દેએ પંચવણ પુપને વરસાદ વરસાવ્યા, તેમજ વસ્ત્રોની પણ વર્ષા કરી.
“ અહે જન્મ! અહો જન્મ! “એમ આકાશવાણી થઈ. ઉદ્યાનમાં અસમયે પણ, સર્વ ઋતુઓના ફેના ભંડાર ઉભરાઈ ગયા. વાવડી, કુવાતલાવ વિગેરે જલાશના પાણી, નિમલ થઈ ગયાં. જેવી રીતે વાયુના સંચારથી, તલાવનું પાણી, હલી ઉઠે છે, તેમ જનપદના હૃદયે, ભગવાનના જન્મના કારણે, હલહલી ઉઠયાં, ને હર્ષના આવેશથી સમસ્ત રાષ્ટ્રમાં ચં ચળતાં વ્યાપી રહી.
જંગલી જનાવરો પણ, અન્યોન્યના વૈર ભાવેને ત્યાગ કરી, એકી સાથે ચરવા લાગ્યાં. તેમજ એકજ સ્થાને રહેવા લાગ્યાં. નભમડળ પણ, મેઘ-ઘટાઓથી રહિત થયું. વિમલ અને પ્રકાશિત વિમાન વડે, આખું આકાશ ચમકવા લાગ્યું.
સાલ, રસાલ (આખા) તથા તમાલ વિગેરેના, વૃક્ષની ડાળીઓ પર બેઠેલી કોયલ, મીઠે ટહૂકાર કરવા
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૨
