________________
વખતે તે એમ નથી વિચારતે કે જ્યારે ગંગા-સિંધુનું નિર્મળ નીર મળશે ત્યારે આગને બુઝાવીશ. એ રીતે સંયમની રક્ષાને માટે મુમુક્ષુ ભિક્ષુ લુખી, તુચ્છ, આદિ નિર્દોષ ભિક્ષાથી સેંધાને શાન્ત કરી લે છે. તેથી તેને “દાહોપશમની” કહે છે. (૬) iડા
ભિક્ષાગૃહણ વિષયક શિષ્ય શ્રી પ્રતિજ્ઞા
“પ્રશસ્ત ભિક્ષાજ સાધુએ ગ્રહણ કરવી જોઈએ. બીજી નહિ,” એમ સાંભળીને શિષ્ય ગુરૂ સમીપે નિવેદન કરે છે--વશે જ વિત્તિ ઈત્યાદિ.
આ ગાથાના પૂર્વાર્ધમાં બે જ આવ્યા છે. એકને અર્થ છે જેમ” અને બીજાને અથ છે એમ એ રીતે તેને અર્થ એમ થશે કે-હે ભગવાન્ ! અમે એમ જ (એજ પ્રકારે ) પ્રશસ્ત ભિક્ષા ગ્રહણ કરીશું કે જેમ ( જે પ્રકારે) ત્રમ યાં રસ્થાવર જીવને કઈ પણ પ્રકારની બાધા ન પહોંચે કારણ કે ગૃહસ્થાએ પિતાને માટે યા પોતાના કુટુંબને માટે બનાવેલું આહા૨ લઈને જ સાધુ પોતાની સંયમ-યાત્રાને નિવાહ કરી લે છે. એ વાતને વધુ સ્પષ્ટ કરવાને માટે ભ્રમરના દષ્ટાંતને ફરીથી બેવડાવે છે કે-જેમ ભ્રમર પુપોમાંથી રસ ગ્રહણ કરીને પણ કઈ પુષ્પને પીડા ઉપજાવતા નથી. (ગા. ૪)
મધુકરના ઉદાહરણમાંથી જે નિષ્કર્ષ નીકળે તેને સૂત્રકાર કહે છે–મgricણમા, ઇત્યાદિ.
સાધુઓં કા સ્વરૂપ કથન
જે ભ્રમરાની પેઠે અનિયત (કુળની નેસરાય રહિત) ભિક્ષા લે છે, કર્તવ્ય અને અકર્તવ્યને વિવેકી છે, નિવાસસ્થાન તથા કુટુમ્બ પરિવાર આદિમાં મમતાના બંધનથી બદ્ધ થયો નથી, તરેહ-તરેહના અભિગ્રહો ધારણ કરીને અનેક ઘરોથી લીધેલા અંત-પ્રાંત આદિ આહારમાં અનુરક્ત રહે છે, ઈન્દ્રિયો અને મનના વિકારોનું દમન કરે છે, તે નિર્દોષ ભિક્ષા લઈને ત્રણ યોગ, પાંચ ઇન્દ્રિ, નવ પ્રકારનું વિશુદ્ધ બ્રહ્મચર્ય અને અહિંસાની સાધના કરનારે સાધુ કહેવાય છે,
ભ્રમરાની પેઠે અસંજ્ઞા પણ હોય છે, તેથી બુદ્ધ (કવ્યાકતવ્ય-વિવેકથી યુક્ત) પદ આપેલું છે. પ્રતિમા (પડિમ) ધારી શ્રાવક (સંયતાસંયત) પણ ભ્રમરાની સમાન અને
શ્રી દશવૈકાલિક સૂત્ર : ૧
