________________
ધ્યાન કરે છે, જેની વિધિપૂર્વક સ્તુતિ કરે છે, મન, વચન કાયાએ કરીને જેને આદર કરે છે તેવા, અર્થાત દેવ, મનુષ્ય અને અસુરોના અર્ચનીય– “અઢારે દોષથી રહિત છે” એ પ્રકારે વિશ્વાસનીય અથવા યથેચિત વાક્યરચના દ્વારા પૂજનીય, વંદનીય, સત્કાર કરવા યોગ્ય, સન્માન કરવા યોગ્ય, કલ્યાણમય, મગળમય, દેવ
સ્વરૂપ, કેવળ જ્ઞાનવાન યાવત પપાસના કરવા ગ્ય, અવશ્ય ભાથી સલ્ફળવાળી દેશના આદિ ક્રિયાઓની સમૃદ્ધિથી યુક્ત મહામાન અહીં કાલે પધારશે, માટે તું એમને વંદના કરજે યાવતુ એમની પર્ય પાસના કરજે. પડિહારા (પાછાં લઈ દઈ શકાય એવાં) પીઠ, ફલકા, શય્યા, સંસ્તારક આદિને માટે ઉપનિમંત્રણા (વિનતિ). કવજે” દેવે બીજીવાર અને ત્રીજીવાર પણ એ જ વાત કહી. કહીને જ્યાંથી તે આવ્યું હતું ત્યાં તે ચાલ્યા ગયે, (૧૮૭). “મા મારે” એવો ઉપદેશ આપનારા માહન કહેવાય છે. મહાન શાહનને મહામહન કહે છે.
સાલપુત્ર કા નિર્ગમન
દી –તે નં –ઇત્યાદિ દેવતાએ એમ કહેવાથી આજીવિકે પાસક સદાલપુત્રે વિચાર્યું કે-એવા મહામાપન મારા ધર્માચાર્ય ધર્મોપદેશ મંખલિપુત્ર
શાલક જ છે. તે મહાસાહન ઉત્પન્ન જ્ઞાન-દર્શનના ધારક યાવત્ અવયંભાવી સફુલવાળી દેશનાદિ ક્રિયાઓથી યુકત છે. તે કાલે અહીં આવશે. હું વંદના કરીશ યાવત પર્યપાસના કરીશ. પાછાં લઈ–દઈ શકાય એવાં પડિહારા પીઠ ફલક આદિ આપીશ.” (૧૮૮). ત્યારબાદ બીજે દિવસે સૂર્યોદય થતાં શ્રમણ ભગવાન મહાવીર સ્વામી પધાર્યા. પરિષદ નીકળી યાવત્ તે પયું પાસના કરે છે. (૧૮૯).
સાલપુત્ર ઔર ભગવાન કી વાર્તાલાપ કા વર્ણન
તીર્થ-તપ of–ઇત્યાદિ સદ્દાલપુત્રે મહામહનના પધારવાને વૃત્તાંત સાંભળીને વિચાર્યું કે– શ્રમણ ભગવાન મહાવીર યાવત વિચરે છે તે હું એમને વંદના કરવા યાવતુ પયુ પાસના કરવાને જઉં એમ વિચારી તેણે સ્નાન કર્યું અને યાવત કૌતુક (તિલકદિ મંગલ (દધિ અક્ષત આદિ રાખવાં) આદિ કર્યા. શુદ્ધ વસ્ત્ર અને બહુમૂલય અ૫ભારવાળાં આભૂષણેથી શરીરને અલંકૃત કરી જનસમૂહથી વીંટળાઈ પિતાને ઘેરથી નીકળે અને પોલાસપુર નગરની વચ્ચોવચ થઈને ચાલે. પછી ત્યાં સહસ્સામ્રવન ઉદ્યાન હતું અને જયાં શ્રમણ ભગવાન મહાવીર હતા. ત્યાંજ તે ગયો. જઈને જમણા ભાગથી ત્રણ પ્રદક્ષિણા કરી વંદના કરી, નમસ્કાર, કર્યા, યાવત પપાસના કરી. (૧૯૦) પછી શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે એ મેટી પરિષદમાં આજીવિકપાસક સાલપુત્રને ધર્મકથા કહી. (૧૯૧) “સાલપુત્ર!” એવા સંબંધને કરીને શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે સાલપુત્રને કહ્યું “હે સદ્દલપુત્ર! કાલે તમે અશેકવનમાં યાવત વિચરતા હતા, ત્યારે એક દેવ તમારી પાસે આવ્યો હતો. તે દેવ
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૧ ૧પ
