________________
થઈ ગયે. સુરદેવના હાથમાં એક થાંભલે આવા ગયા. તે એને પકડીને મોટા જોરથી બૂમ પાડવા લાગે, (૧૫૫). તેની પત્ની ધન્યા તે સાંભળીને સુરદેવ શ્રાવકની સમીપે દોડી આવી અને બોલી: “દેવાનુપ્રિય તમે આટલા જોરથી બૂમ કેમ પાડી?” (૧૫૬). સુરદેવ શ્રાવક ધન્યાને કહેવા લાગ્યઃ “દેવાનુપ્રિયે! કઈ અનાર્ય પુરૂષ ઈત્યાદિ.” બધી વાત કહી કે જે પ્રમાણે ચલનીપિતાએ પિતાની માતાને કહી હતી, ધન્યા બેલી:- “દેવાનુપ્રિય! કશુંય થયું નથી; મેટા વચ્ચેટ કે નાના પુત્રને કેઈએ મારી નાંખ્યા નથી, તેમજ આપના શરીરમાં કોઈ ગાતક પણ નાંખતું નથી, પરન્તુ કઈ પુરૂષ આપને ઉપસર્ગ કરી રહ્યો છે.” પછી તેણે તેને બધી વાત કહી કે જે ભદ્રાએ ચુલનીપિતાને કહી હતી. બાકી બધું પૂર્વવત્ર યાવત્ છેવટે સુરદેવ સૌધર્મ કલ્પમાં અરૂણકાન્ત વિમાનમાં ઉત્પન્ન થયે ત્યાં તેની ચાર પાપમની સ્થિતિ છે. તે મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં સિદ્ધ થશે. (૧૫૭).
નિક્ષેપ-છેવટે શ્રી સુધર્માસ્વામીએ કહ્યું: “હે જ બૂ! મેં શ્રી મહાવીર સ્વામી પાસેથી જે પ્રમાણે સાંભળ્યું છે તે પ્રમાણે મેં તને કહ્યું છે.”
ઇતિ શ્રી ઉપાસકદશાંગ સૂત્રના ચોથા અધ્યયનની અગારસંજીવની ટીકાના ગુજરાતી-ભાષાનુવાદ સમાપ્ત, (૪)
દેવકૃત ઉપસર્ગ કા વર્ણન
પાંચમું અધ્યયન, હવે પાંચમા અધ્યયનને પ્રારંભ કરીએ છીએ –
ટીકાથ-“જો મરણ” ઈત્યાદિ (૧૫૮ થી ૧૬૫) ઉલ્લે૫–જખ્ખ સ્વામી કહે છે – ભગવન! પાંચમા અધ્યયનને અર્થ શું છે? સુધર્માસ્વામી કહે છે. એ કાળે એ સમયે આલલિકા નામની નગરી હતી. શખવન, ઉદ્યાન જિતશત્રુ રાજા અને શુદ્રશતક ગાથાપતિ હતે. તે આલ્ય યાવત્ છ-છ કરેડ સેનયા ખજાના આદિમાં રાખતા હતા. તેને છ કુળ અથત છેહજાર ગોવર્ગનાં પશુએ હતાં. બહુલા નામની ભાર્યા હતી. શ્રમણ ભગવાન મહાવીર સમસર્યાં. સુદશતકે આનંદની પેઠે ગૃહસ્થ ધર્મને સ્વીકાર કર્યો. ઘોષ કથા કામદવની સમાન છે, યાવત ધર્મપ્રજ્ઞપ્તિને સ્વીકાર કરી વિચારવા લાગ્યું. (૧૫૮). પછી મુદ્રશતક શ્રાવકની સામે, પૂર્વરાત્રિના પ્રથમ પ્રહરમાં અને અપરાત્રીના પાછલા પ્રહરમાં અપર સમયમાં એક દેવતા યાવતું તલવાર લઈ પ્રકટ થયા અને બેઃ “હે શુદ્ધશતક શ્રાવક! જે તું શીલ આદિને ભંગ નહિ કરે, તે તારા મેટા પુત્રને આજ ઘેરથી લાવું છું, એ ઉપરાંત જે વાત ચુલની પિતાને કહી હતી તે બધી વાત દેવે ક્ષુદ્રશતકને કહી વિશેષતા એટલી છે કે પ્રત્યેક પુત્રના માંસના. સાત-સાત ખંડ કરીને તેને શરીરે તેમનાં લેહી–માંસ
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૧૦૭
