________________
(વિષયની ઉદાસિનતા) છે, એટલે જ્યાંસુધી એ ઉત્થાન અાદિ મારામાં છે અને જ્યાંસુધી મારા ધર્માંચા ધર્મપદેશક શ્રમણ ભગવાન મહાવીર જિન સુહસ્તી ધરાવે છે, ત્યાંસુધી (ઉત્થાન આદિની તથા ભગવાનની ઉપસ્થિતિમાં જ) કાલ સુર્યોદય થતાં પશ્ચિમ મારાંતિક સલેખના જોષણા (સેવનાં)થી જોષિત (યુકત) થઈને ભકતપાનનું પ્રત્યાખ્યાન કરીને મૃત્યુની આકાંક્ષા ન કરતાં વિચરવું (રડેવું) એજ મારે માટે શ્રેયસ્કર છે. (૭૩),
આનન્દ શ્રાવક કી અવધિજ્ઞાન કા વર્ણન
ટીન્નાર્થ-‘તદ્ નું સસ’પછી આનંદ શ્રાવકને કેાઇ સમયે શુભ અધ્યવસાય (પહેલાંના માનસિક વિચાર)થી, શુભ પરિણામ (પછીનેા માસિક વિચાર)થી અને વિશુદ્ધ થતી વૈશ્યા (અંતિમ મનાભાવેા)થી, અવધિજ્ઞાનને આવ૨ણુ કરનાર (ઢાંકનાર) કર્માંના ક્ષયાપશમ થવાથી અવિધજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયું. (તેથી તે—આન) પૂર્વ દિશામાં લવણુસમુદ્રની અંદર પાંચસે યેાજન ક્ષેત્ર જાણવા અને જોવ લાગે; એજ પ્રમાણે દક્ષિણ પશ્ચિમમાં પણ જોવા લાગ્યા ઉત્તર દિશામાં ક્ષુલ્લ હિમવત વર્ષોંધર પતને જાણવા અને જોવા લાગ્યું. ઊર્ધ્વ દિશામાં સૌધ કલ્પ સુધી જાણવા અને જોવા લાગ્યા. અધેદિશામાં ચેારાસી હજાર સ્થિતિવાળા લાલુપાચ્યુત નરક સુધી જાણવા અને જોવા લાગ્યા. (૭૪).
ઔર આનન્દ ગૌતમ કા પ્રશ્નોત્તર
ટીાથે- ‘તેનું ચાઢેળ' ઇત્યાદિ એ કાળે અને એ સમયે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર સમે સર્યાં. પરિષદ્ નીકળી યાવત્ પછી ચાલી ગઇ(૭૫). એ કાળે એ સમયે શ્રમણ ભગવાન મહાવીરના ગૌતમ ગોત્રીય જ્યેષ્ઠ શિષ્ય ઇંદ્રભૂતિ સાત હાથની અવગાહના વાળા, સમચતુરસ સંસ્થાનવાળા, વ`ભનારાચસંધયણવાળા, સુવર્ણ, પુલક, નિકષ અને પદ્મની સમાન ગારા, ઉગ્ર તપસ્વી, દીસ તપવાળા, ઘેર તપવાળા, મહા તપસ્વી, ઘાર બ્રહ્મચારી, ઉત્સષ્ટ શરીરવાળા અર્થાત્ શરીરસંસ્કાર ન કરનારા, સંક્ષિપ્ત વિપુલ તેોલેશ્ય ધારી, છઠં–છ ભકત (બેલુ) આદિના નિર ંતર તપક થી, સંયમથી અને અનશનાદિ બાર પ્રકારની તપસ્યાથી આત્માને ભાવિત કરતા વિચરતા હતા (૭૬), ત્યારે ભગવાન ગૌતમે હૂ ખમણુના પારણાને દિને પહેલી પારસીમાં સ્વાધ્યાય કર્યાં, ખીજી પારસીમાં ધ્યાન ર્ક્યુ. અને ત્રીજી પારસીમાં ધીરે ધીરે; ચપળતા ન કરતાં અસ બ્રાન્ત થઈને (એકાગ્રતાથી) મુખવકિાની પડિલેહણા કરી, પાત્રો અને વસ્રોની પડિલેહણા કરી, વસ્ત્ર પાત્રોની પ્રમાના કરી, પાત્રાની પ્રમાર્જના કરી, પાત્રાને ગ્રહણ કર્યાં, અને જે સ્થળે શ્રમણ ભગવાન મહાવીર હતા તે સ્થળે પહોંચ્ચા. પછી શ્રમણુ ભગવાન મહાવીરને વંદના નમસ્કાર કર્યાં, અને આ પ્રમાણે કહેવા
ઉપાશક દશાંગ સુત્ર
૯૨
