________________
( तरणं सूमालिया दारिया इत्यादि
टीडार्थ - ( तएणं ) त्यारणाह ( सूमालिया दारिया ) सुकुमारि हारिडा ( तओ मुहुत्ततरस्स पडिबुद्धा पइवया जाव अपासमाणी ) थे भुहूर्त पछी જાગી ગઈ. તે પતિવ્રતાએ ત્યાં પાતાના પતિને જ્યારે જોયા નહિ ત્યારે ( सयणिज्जाओ उट्ठेइ, सागरस्स दारगस्स सव्वओ समंता मग्गणगवेसणं करमाणी २ वासरस्स दारं विहाडियं पास, पासित्ता एवं वयासी )
શય્યા ઉપરથી ઊભી થઈ અને ત્યારપછી તેણે ત્યાંજ આસપાસ ચેામેર સાગર દ્વારકની માણા-ગવેષણા કરી. જ્યારે તેણે શયનગૃહના બારણાને ઉઘાડેલું જોયું ત્યારે તેને વિચાર આવ્યા કે
( गए से सागरे चिकट्टु ओहयमणसंकप्पा जाव झियाघर, तपर्ण सा भद्दा सत्यवाही कल पाउ दासचेडियं सदावे ) સાગર જતા રહ્યા છે. આ રીતે અપહત મન; ચિંતામાં ગમગીન થઇ ગઇ. એટલામાં બીજા દિવસે દાસપુત્રીને ખેલાવી.
(सदावित्ता एवं बयासी गच्छह णं तुमं देवाणुपिए ! बहूवरस्स मुहधोवणियं उवणेहि, तरणं सा दासवेडी भद्दाए एवंवुत्ता समाणी एयमहं तहत्ति पडिसुणंति estaणयं गेors, गेण्हित्ता जेणेव वासघरे तेणेव उवागच्छइ, उनागच्छित्ता, समालियं दारियं जाव झियायमार्णि पास पासित्ता एवं बयासी किन्नं तुम देवापिया ओहयमणसंकप्पा जाव झियाहिसि ? तरणं सा मूमालिया दारिया तं दासast एवं वयासी एवं खलु देवाणुप्पिया ! सागरए दारए मम सुहपसुतं जणित्ता मम पासाओ उट्ठे, उद्वित्ता वासघरदुवारं अवगुणइ, जात्र पडिगए) લાવીને તેને આ પ્રમાણે કહ્યું કે હે દેવાનુપ્રિયે ! તુ વરવધૂની પાસે આ દંતધાવન વગેરે મુખધાવનિકા લઇ જા. ભદ્રાના આ કથનને સાંભળીને તે દાસચેટીએ‘ તહત્તિ ”કહીને તેને સ્વીકારી લીધું અને મુખધાનિકા ( દાતણ ) ને લઈ લીધું અને લઈને તે જ્યાં વાસગૃહ હતું ત્યાં ગઈ ત્યાં
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્ર ઃ ૦૩
સકલ્પવાળી થઈને તે
સવારે ભદ્રાસા વાહીએ
८८
