________________
પર પછાડીને તીણ શૂલોથી વીંધી નાખે છે. ત્યારે તે નારકે બને કારણે લીધે (આન્તરિક અને બાહ્ય કારણોને લીધે) નિને અનુભવ કરે છે. તેમને ત્યાં એકાન્ત રૂપે (સંપૂર્ણત) દુઃખને જ અનુભવ થાય છે. તેથી તેઓ કરુણ સ્વરે વિલાપ કરે છે. છેલ્લા
ટીકાર્થ–પોતાના હાથમાં પકડાયેલા મૃગ, સૂવર આદિ પશુઓની સાથે શિકારી જે વર્તાવ કરે છે, એ જ વર્તાવ પરમાધામિકે તેમના પંજામાં પકડાયેલા નારકો સાથે કરે છે. તેઓ નારકનાં શરીરમાં તીક્ષણ લે ભેંકી દે છે. તે નારકો અને પ્રકારના કારણેથી–બાહ્ય અને આંતરિક કારણોથી– ગ્લાનિને અનુભવ કરે છે એટલે કે તેઓ માનસિક અને શારીરિક સંતાપને અનુભવ કરે છે. તેમને એકલા દુઃખને જ અનુભવ થાય છે, તેમના નસીબમાં સુખ તે લખ્યું જ હોતું નથી તેઓ દુઃખને લીધે કરુણાજનક ચિત્કારે અને આકંદ કર્યા કરે છે,
આ કથનને ભાવાર્થ એ છે કે પરમધામિક નારકની સાથે ઘણો જ કર વર્તાવ કરે છે. તેઓ તેમનાં અગમાં ભૂલે ભેંકી દઈને તેમને ખૂબ જ વ્યથા પહોંચાડે છે. નારકે ત્યાં બાહ્ય અને આન્તરિક સંતાપનો અનુભવ કરે છે. ત્યાં તેમને સતત દુઃખ જ અનુભવવું પડે છે. અસહ્ય દુઃખને લીધે તેઓ કરુણ આકંદ કરે છે. ૧૦૧
“ચાગ ઈત્યાદિ
શબ્દાર્થ–“Hવા-સવા સર્વકાલ “વઢવામ-વરના અત્યંત ઉબતાવાળું સ્થાન છે તે સ્થાન “નિર્દે-નિર' પ્રાણિયનું ઘાસસ્થાન છે “વંતિ-રાહ્મ' જેમાં “ગો-જાણ બળતણ વિના જ ૧૪તો અnળી-વન અગ્નિ અગ્નિ બળતી રહે છે “
વામ-દુર્માળ: જેમણે પૂર્વજન્મમાં બહ કર કર્મ કર્યા છે “રિટ્રિરિયા-રિસ્થિતિર' તથા જે તે નરકમાં લાંબા કાળ સુધી
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્રઃ ૨
૧૯૨
