________________
સુધી તે મન, વચન અને કાયા વડે કર્મને આરંભ કરતો નથી. અને જ્યાં આરંભનો જ અભાવ હોય ત્યાં હિંસાદિ દોષને સદ્ભાવ જ કેવી રીતે સંભવી શકે? આ પ્રકારે પહેલાં શરીર આદિ પ્રત્યે મમત્વભાવ ઉત્પન્ન થાય છે અને તેને તે પિતાનું માને છે. ત્યાર બાદ શરીર આદિ વડે શુભ અશુભ કર્મ કરીને, તેના ફલસ્વરૂપ સુખદુઃખ આદિનું અનુભવન કરે છે, તથા નારક, તિર્યંચ આદિ અનેક યુનિઓમાં ઉત્પન્ન થયા કરે છે. આ પ્રકારે જીવ કદી પણ દુઃખથી રહિત થઈ શકતો નથી. એજ કારણે પરિગ્રહ સઘળા અનર્થોનું કારણ હોવાને લીધે સઘળા અનર્થોમાં પ્રધાન છે. તે કારણે સૂત્રકારે સૌથી પહેલાં અહીં પરિગ્રહ રૂપ કારણનું જ પ્રતિપાદન કર્યું છે. “પરિગ્રહ સઘળા અનર્થોનું મૂળ છે,” આ વાત અન્યત્ર પણ પ્રકટ કરવામાં આવેલ છે. જેમકે – “જાતન” ઈત્યાદિ
પરિગ્રહ દ્વેષનું સ્થાન છે. વૈર્યની હાનિ કરનાર છે, ક્ષમાની વિધી છે, વિક્ષેપને મિત્ર છે, મદ (અહંકાર) નું ધામ છે. ધ્યાનને કટકારી શત્રુ છે, દુઃખનું ઉત્પત્તિસ્થાન છે, સુખને વિનાશક છે. પાપનું નિવાસસ્થાન છે, અને વિવેકવાન પુરુષને માટે પણ ગ્રહના સમાન લેશ અને વિનાશના કારણરૂપ હોય છે. વળી એવું કહ્યું છે કે – “ગ્રામજમાવો” ઈત્યાદિ –
જેવી રીતે આકાશમાં ઉડતાં પક્ષિઓ દ્વારા, ધરતી પર રહેતાં હિંસક પશુઓ દ્વારા અને જળમાં રહેતાં મગર, મત્સ્ય આદિ દ્વારા માંસના ટુકડાનું ભક્ષણ કરાય છે, એજ પ્રમાણે ધનવાન મનુષ્યની પણ સર્વત્ર સતામણું જ થયા કરે છે. (ચેર, સરકાર, વારસદા, આદિ તેના ધનને પ્રાપ્ત કરવાને માટે પ્રયત્નશીલ રહે છે. તેથી તે ધનની રક્ષા કરવાની ચિંતા તેને હંમેશા રહ્યા કરે છે.)
જેની પાસે ધન હોય છે તેને તેની રક્ષા કરવાને માટે ખૂબ જ દુઃખ વેઠવું પડે છે. ધનને કદાચ નાશ થઈ જાય, તે પણ તેને દુઃખ જ થાય છે. તેને ઉપભેગા કરવા છતાં પણ તેને તૃપ્તિ થતી નથી. કહ્યું પણ છે કે- “ ગાતુ નમઃ” ઈત્યાદિ –
શ્રી સૂત્રકૃતાંગ સૂત્રઃ ૦૧
૧૮
