________________
હવે નાવના પાણીમાં તરતા સાધુના કન્યની વિધિનું કથન કરે છે.—
ટીકાઈ–સે મિલ્લૂ વા મિવુળી વા' તે પૂર્વોક્ત સયમશીલ સાધુ અને સાધ્વી ‘તુîત્તિ વમળે' પાણીમાં તરતા તરતા ‘નો ત્યેળ પૂર્ય પાળ પાયે' હાથથી હાથના કે પગથી પગના જળાય. બાસાફના' અથવા શરીરાવયવથી શરીરાવયવને સ્પ કરવા નહી. ‘સે બળાનાચળા' અને એ સાધુ અનાસાદનાી અસ'સ્પર્શીથી તથા બળાસત્યમળે' અનારફાલનથી હાય વિગેરેને હાથ વિગેરેથી પ કર્યાં વિના અને ભટકા બ્યા વિના ‘તો સંગચામેવ ઉત્તિ વિજ્ઞા' સંયમ પૂર્વક જ પાણીમાં તરતા રહેવુ ‘તે મિત્રન્તુ વા મિવુળી વા' તે સાધુ અને સાધ્વીએ ‘ઇ ંસિ માળે’ પાણીમાં તરતા તરતાં 'નો મુતિમુર્તિયં જ્ઞિ'ઉન્મજ્જન નિમજ્જન કરવા નહી. અર્થાત્ ડુબકીયેા ખાવી નહી. નહીતર હાથ પગ વિગેરેના આસ્ફાલન અર્થાત્ અથડાવાથી તથા ડુકીયા ખાવાથી અપ્કાયના જીવાની હિંસા થવાથી સયમની વિરાધના થશે. એ સાધુને માટે ચેાગ્ય કહેવાતું નથી. એજ પ્રમાણે ‘મામૈયાં બન્નેમુ વા અ∞તુ વા' આ પાણી મારા કાનામાં કે આખામાં ‘નત્તિ ના મુત્તિ વા નાકમાં કે મેઢામાં કે ખીજા અવયચેામાં ‘ચિાવિજ્ઞા' પ્રવેશ કરશે એવી ચિંતા પણ સાધુએ કરવી નહી, પરંતુ ‘નનચામેવ ઉત્તિ વિન્ના' સચમ પૂર્વક જ પાણીમાં તરતા રહેવું. અને એ પાણીમાં તરતી વખતે હાથપગ વિગેરેને હલાવવા નહી' અને ‘તે મિત્તુ વા મિવુળી ય તે પૂર્યાંક્ત સાધુ કે સાધ્વી ‘ઉત્પત્તિ માળે’ પાણીમાં તરતાં તરતાં ‘તુ હિયં વાળિજ્ઞ' જો દુળતા પામે અર્થાત્ અશક્તિ આવે કે કષ્ટના અનુભવ થાય તે વિળામેવ ઇન્દ્િ ñિષ વા વિસોમ્નિયા' જલ્દિ ઉપધિ વસ્ત્ર પાત્રાદિ ઉપકરણાના ત્યાગ કરી દેવા અથવા જે કઇ અનુપયેાગી ઉપકરણ હેય તેને ફેંકી દેવા નો ચૈત્ર નં સાજ્ઞિજ્ઞ' પરતુ એ ઉપ ધિમાં આસકતી રાખી નહીં. અર્થાત્ એ વસ્ત્ર ઉપકરણાદિમા આસકત વુ નહીં. ૬ પુન Ë નાળિના' અને જો તે સાધુને એમ સમજાય કે ‘વારણ સિચા’ પાણીમાં તરતાં તરતાં હું સામે કિનારે જઇ શકીશ કાલો તીર નગિન્ન' પાણીના સામે કિનારે પહેાંચવા સમ છુ તા 'તો સ' ચામેવ' સયમ પૂર્વક જ કર્કગ વાસસિદ્ધેન વા કાળ' પાણીથી ભીના શરીરથી અને પાણીથી નિગ્ધ-ચિકણા શરીરથી લગતીરે
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર : ૪
૧૬ ૪
