________________
श्रीकल्पसूत्रे ॥२२३||
感謝您
滷
शरीर पिपीलिकाः, विकृत्य = वैक्रियशक्तयोत्पाद्य ताभिः प्रभुम् दंशयति, निर्देशयति-नि-नितराम् - अतिशयेन दंशयति, उपदंशयति - उप - सामस्त्येन - सर्वाङ्गावच्छेदेन दंशयति तेन प्रभुशरीरात् = श्री वीरस्वामिदेहात्, प्रबलरुधिरधारा=अविच्छिन्नशोणितधारा निस्सरति, तथापि प्रमुन चलति = कायोत्सर्गात् स्खलितो न भवति, ततः पश्चात् स सङ्गमो देवः तीक्ष्णविषभृतकण्टकानि - उग्रविषपूर्णकण्टकयुक्तानि वृश्चिकशतसहस्राणि = वृश्चिकलक्षं, विकृत्य= वैक्रियशक्त्योत्पाद्य तैः प्रभुम् उपसर्गयति तथापि प्रभुर्निश्चल एव तिष्ठति । प्रभुमविचलितं दृष्ट्वा पश्चात् तेन= सङ्गमदेवेन विकरालशुण्डः=भयङ्करशुण्डायुक्तः तीक्ष्णदन्तो दन्ती हस्ती विकृतः = वैक्रियशक्त्योत्पादितः, सः - सङ्गम देवविकृतो हस्ती खलु शुण्डया भगवन्तं - श्रीवीरम् उत्थाप्य = उपरिनीत्वा अधः = नीचैरवनितले पातयति, ततः=अधःपातनानन्तरं स हस्ती क्षुरिकातीक्ष्णदन्ताग्रेण = क्षुरिकाग्रवन्निशितेन दन्ताग्रभागेन प्रभुं विदार्य = विदीर्ण कृत्वा पादैः = चरणैः मर्दयति तथापि प्रभुः कायोत्सर्गान्न चलति । ततः प्रभुमक्षुब्धं दृष्ट्वा सः सङ्गमो देवः भयमैरवेण= अतिभयानकेन पिशाचरूपेण प्रभुं भीषयति भयमुत्पादयति । तथापि न चलति । ततः प्रभुमक्षुब्धं प्रभु को उन से कटवाया, खूब कटवाया और पूरी तरह सभी अंगो में कटवाया । इस से प्रभु के शरीर से रुधिर की तेजधार बहने लगी । फिर भी भगवान् कायोत्सर्ग से विचलित नहीं हुए । तब संगम देवने भयानक सूंडवाले और तीखे दांतोंवाले हस्ती की विकुर्वणा की । संगम देव द्वारा वैक्रिय शक्ति से उत्पन्न किये गये हाथीने भगवान् को ऊपर उठाकर नीचे धरती पर पटका । नीचे पटककर उसने छुरोके समान तीक्ष्ण दांतोंके अग्रभाग से प्रभु के शरीर को विदारण करके पैरों से कुचला फिर भी भगवान् कायोत्सर्ग से चलित न हुए । तब भगवान् को अडग देखकर संगम देवने अत्यन्त ही भयानक पिशाच का रूप बना कर उन्हें भयभीत करना चाहा फिर भी भगवान् चलायमान न हुए ।
આ વૃદ્ધિને પરિણામે દુઃખાની લેશ પણ પરવા કર્યા સિવાય, ‘સ્વાનુભવ’ વધાર્યે જતા હતા. આ સ્વાનુભવ કરવામાં પૂર્વ ઉપાર્જિત જે જે કર્મના ઉદય આવી રહ્યો હતા તે તે કર્મીની રજ લેાગવાઈને સ્વયં ખરી પડતી હતી. પેાતામાં રાગ-દ્વેષ રૂપી ચિકાશ નહિ હોવાને કારણે બંધાવા ચાગ્ય ક`રજ પણ કરૂપે બંધાતી ન હતી, એટલે ભૂતકાળનુ ક રૂપી આવરણ પણ તેની મેળે ફળ ઉત્પન્ન કરી નિર્મીંજ થઈ જઈ ખસી જતુ' અને ભાવી આવરણ પણ રાગ-દ્વેષની ચિકાશના અભાવે અકારક થઇ રહેતુ. અને ભૂત અને ભવિષ્ય દૂર થવાથી વમાનદશાને જ ભગવાન ભેગવી રહ્યા હતા. મૃત્યુલેાકના માનવી આત્મસ્થિરતા પ્રગટ કરવામાં આટલા બધા અચળ હોય છે તે મિથ્યાભિમાની દેવાના મનમાં વસી શકતુ નથી તેથી તેઓ તેની કસેાટી કરવામાં જરા પણ કચાશ રાખતા
શ્રી કલ્પ સૂત્ર : ૦૨
कल्प
मञ्जरी
टीका
भगवतः संगम
देवकृतीपसर्ग
वर्णनम् ।
||स्०८९||
॥२२३॥