________________
श्रीकल्प
सूत्रे
शीघ्रम् आगम्य बालैः सह क्रीडन्त रममाणं भगवन्तं वर्धमानस्वामिनं निजपृष्ठे स्वपृष्ठोपरि समारोख संस्थाप्य स्वक_क्रियशक्त्या निजवक्रियसामर्थ्येन शरीरं-देहं सप्ताष्टतालतरुपमितं-सप्ताष्टसंख्यतालवृक्षप्रमाणं लम्बमान-दीर्घ विकृत्य-निर्माय प्रभु महावीरस्वामिनं जिघांमुहन्तुमिच्छु: उपरि-ऊर्ध्वात् आकाशतलात्-गगनमण्डलात् अधः-नीचः पातयितुम् आरब्ध। तत् दृष्ट्वा तत्क्षणमेव प्रकृतिभीरवः स्वभावकातराः शिशवो बालाः, शीघ्रं शीघ्रम् अतिशीघ्रं पलायितुमारभन्त। चातुरीचुचुः स्वचातुर्येण प्रसिद्धः, प्रभु-नहावीरस्वामी अवधिना अवधिज्ञानोपयोगेन देवकृतम् उपद्रवम् उपसर्ग ज्ञात्वा एवं वक्ष्यमाणप्रकारं चिन्तयति, यत् एते बालाः मम प्रेमवन्तौ स्नेहयुक्तौ अम्बापितरौ कथयिष्यन्ति देवकृतोपद्रवं निवेदयिष्यन्ति, तच्छ्रुत्वा तौ खलु माम् उपद्रवसङ्कुलम् उपसर्गयुक्तं विज्ञाय खेदखिन्नौ-दुःखभाजौ मा भवताम् इति चिन्तयित्वा शीघ्रं तं दुराशयं%
कल्पमञ्जरी टीका
॥९५||
भगवतो
बाल्या
वस्थावर्ण
करते हुए भगवान् बर्द्धमान स्वामी को अपनी पीठ पर चढ़ा लिया। उसने अपना पक्रियशक्ति से अपने शरीर को सात-आठ ताड़ वृक्षों-जितना लम्बा-ऊँचा बना कर महावीर स्वामी का हनन करने की इच्छा की। उसने प्रभुको ऊँचे आकाशतल से नीचे गिराना आरंभ किया।
यह दृश्य देख कर स्वभाव से भीरु बालक उसी समय भागने लगे। अपनी चतुराई से प्रसिद्ध महावीर स्वामीने, अवधिज्ञान का उपयोग लगा कर जान लिया कि यह उपसर्ग देव का किया हुआ है। तब उन्हों ने इस प्रकार सोचा-ये बालक मेरे स्नेहशील माता-पिता से कहेंगे-अर्थात् देवकृत इस संकट की बात उन्हें बतायेंगे। उसे सुनकर माता-पिता मुझे संकट-ग्रस्त जानकर चिन्तायुक्त न बनें, इस प्रकार
नम्.
ક્રીડા કરતાં ભગવાન વદ્ધમાન સ્વામીને પિતાની પીઠ પર બેસાડી દીધાં. તેણે પિતાની વૈક્રિય શક્તિથી પિતાનાં શરીરને સાત-આઠ તાડ જેટલું ઊંચું બનાવીને મહાવીર સ્વામીની હત્યા કરવાની ઈચ્છા કરી. તેણે મહાવીર પ્રભુને ઊંચા આકાશતલમાંથી નીચે ફેંકવાનું શરૂ કર્યું.
આ દશ્ય જોઈને ડરપોક સ્વભાવનાં બાળકે તે તરત જ નાસવાં લાગ્યાં. પિતાની ચતુરાઈથી પ્રસિદ્ધ મહાવીર સ્વામીએ, અવધિજ્ઞાનને ઉપયોગ કરીને જાણ્યું કે આ ઉપગ દેવ વડે કરાયેલ છે. ત્યારે તેમણે આ પ્રમાણે વિચાર કર્યો-તે બાળકે મારાં સ્નેહાલ માતા-પિતાને આ આફતની-દેવથી કરાયેલ આ ઉ૫સની વાત કરશે. તે સાંભળીને માતા-પિતા મને સંકટમાં મૂકાયેલે જાણીને ચિંતા ન કરે, એ વિચાર કરીને તરત જ તે
॥९५॥
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૨