________________
मत्रे
मञ्जरी
स्वरूपं मुनि दृष्ट्वा संजातसंवेगः समुत्पन्नमोक्षाभिलाषः, अत एव-विगतविषयवेगः-विगतो नष्टो विषयेषु पञ्चेन्द्रियविषयेषु शब्दादिषु वेगा-मानसो वेगो यस्य स तया-विषयपराङ्मुख इत्यर्थः,उद्याने समवसृत्य गत्वा
धर्म श्रुत्वा सुदर्शनाचार्यसमीपे प्रबजित इति ।। मू०२९ ।। श्रीकल्प
कल्पततः स यदकरोत्तदाह॥२५९॥ मूलम्- तए णं सो पोटिलो मुणी तिव्वतवसंजमाराहणओ मुहं मुहं वीसइठाणसमाराहणेणं ठाणग
टीका वासित्तं समाराहिता अणवरयं मासभत्तणं कोडिवरिसाइं उग्ग तवं तवित्ता चउरासीइलक्खपुलाई सवाउयं पालइत्ता मुहेणं झाणेणं पसत्थेणं अज्झवसाणेण कालमासे कालं किच्चा तेवीसइमे भवे सहस्सारे कप्पे सवट्ठविमाणे एगूणवीससागरोवमहिइयदेवत्तेण उववन्नो ।। मू०२९॥
छाया-ततः खलु स पोटिलो मुनिस्तीव्रतपःसंममाराधनतो मुहर्मुहुर्विंशतिस्थानसमाराधनेन स्थानकवासित्वं समाराध्य अनवरतं मासभक्तेन कोटिवर्षाणि उग्रं तपस्तप्त्वा चतुरशीतिलक्षपूर्वाणि सर्वायुष्कं पालयि
और अनशन आदि बारह प्रकार के तप तथा चारित्र की खान थे। मुनिको देखकर राजकुमार को संवेग महाविरस्य उत्पन्न हुआ। पाँचों इन्द्रियों के शब्द आदि विषयोंमें उसका जो मानसिक वेग था, वह दूर हो गया,
र पोटिल
नामकः अर्थात् वह विषयों से विमुख हो गया। तत्पश्चात उद्यान में जाकर और धर्मश्रवण करके सुदर्शन आचार्य
THIS द्वाविंशतिके समीप दीक्षित हो गया ।। मू०२९॥
मतमो भवः। इसके पश्चात् उसने जो किया सो कहते हैं 'तए णं' इत्यादि।
मूलका अर्थ-तत्पश्चात् पोटिल मुनिने तीव्र तप और संयम की आराधना से तथा बार-बार बीस स्थानों का सेवन करके स्थानकवासित्व (स्थानकवासीपन) की आराधना करके, निरन्तर मासखमण की વગેરે બાર પ્રકારનાં તપ તથા ચારિત્રની ખાણ હતા. મુનિને જોઈને રાજકુમારને સંવેગ પેદા થયો. પાંચે ઈન્દ્રિયોના શબ્દ વગેરે વિષયમાં તેને જે માનસિક વેગ હતું તે દૂર થઈ ગયે. એટલે કે તે વિષયેથી વિમુખ બની ગયો. ત્યારબાદ ઉદ્યાનમાં જઈને અને ધર્મશ્રવાણું કરીને તે દીક્ષિત થયે. (સૂ૦૨૯)
॥२५९॥ त्या२ मा तमोरे युते ४ छ-'तप ण से' त्यादि.
મૂળને અર્થ-ત્યાર બાદ પિદિલ મુનિએ આકરાં તપ, અને સંયમની આરાધના વડે તથા વારંવાર વીસ તેનું સ્થાનકોનું સેવન કરીને સ્થાનકવાસિત્વની (સ્થાનકવાસીપણાની) આરાધના કરીને, નિરંતર માસખમણની તપસ્યા કરે
ATEST बिजली
PARAMATAF
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૧
