________________
प्रियदर्शिनी टीका अ १७ पापश्रमणस्वरूपम्
saन्द्रियं किमपि वस्तु न जानन्ति । पञ्चमार के केवलज्ञानाभावात् । तकि प्रयोजनं हृदयगलतालशोणिनाऽध्ययनेन' इत्येवमध्यवसाययुक्तो निर्ग्रन्थ पापश्रम इत्युच्यते, इत्यग्रेण सम्बन्धः ||२||
अथ पापश्रमणलक्षणानि माह----
मूलम् - जे' केई पव्वंइए, निद्दासीले पगामसो ।
भोच्चा पेची सुहं सुअंइ, पाव सेंमणे - त्रिं' बुच्चें ॥३॥
छाया - - यः कश्चित् प्रत्रजितो, निद्राशीलः प्रकामशः | पीत्वा सुखं स्वपिति, पापभ्रमण इत्युच्यते ||३|| टीका -- 'जे के' इत्यादि ।
यः कश्चित् प्रव्रजितो = गृहीतदीक्षः साधुः मनोज्ञमशनादिकं प्रकामशः =
८७
"
भावार्थ - जिनदीक्षा धारण करनेसे मेरी संगम अवस्था की सब कुछ आवश्यकताएं पूर्ण हो ही जाती हैं, कमी तो किसी बातकि रहती नहीं है, अतः आगम पढनेसे मुझे क्या लाभ है ? जो आप लोग पढते हैं वे भी अतीन्द्रिय तत्वों को तो जान नहीं सकते हैं। क्यों कि पंचमकाल में केवल ज्ञानका अभाव बतलाया गया है। तो फिर हृद गला एव तालु को शुष्क बना देने वाले अध्ययनसे क्या प्रयोजन संघ सकता है। अर्थात् कुछ भी नहीं, ऐसे बोलनेवाला पापश्रमण कहलाता है ॥ २ ॥ अब यहां से पापमणके लक्षण कहते हैं- 'जे केइ' इत्यादि । अन्वयार्थ – (जे केइ - यः कश्चित् ) जो कोई (पव्यइए - प्रव्रजितः ) दीक्षित साधु मनोज्ञ अशनादिकको ( पगामसो - प्रकामशः ) अत्यंत
ભાવ -જીન દીક્ષા ધારણ કરવાથી મારી સયત અવસ્થાની સઘળી આવશ્યકતાએ પૂણુ થઈ જાય છે. આમાં કઇ વાતની કમી પણ રહેતી નથી. આથી આગમ ભણવાથી મને શું લાભ છે ? આપ લેાકેા ભણેા છે તેમ છતાં પણ અતીન્દ્રિય તત્વાને તે જાણી શકતા નથી. કેમ કે પચમકાળમાં કેવળ જ્ઞાનના અભાવ બતાવેલ છે, તે પછી હૃદય, ગળું અને તાળવાને શુષ્ક બનાવી દેનારાં અધ્યયનેાથી કયું પ્રયેાજન સાધી શકાવાનું છે? અર્થાત્ કાંઈ પણ નહીં, આવું મેલવાવાળા પાપશ્રમણુ કહેવાય છે. ારા
हुवे अह पापश्रमानां लक्षण आहेवामां मन्वयार्थ - जे केइ - यः कश्चित् ? । मनोज्ञ अशनाहिने पगामसी - प्रकामशः अत्यंत
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૩
आवे छे - " जे केइ " धन्याहि. पञ्चइए - प्रत्रजितः दीक्षित साधु भोत्रा भुक्तवा माने तथा पेच्चा
