________________
૨૮૦
उत्तराध्ययनसूत्रे
अयं भावः - जिनागमश्रवणात् कामनिवृत्तिमुपगतोऽपि गुरुकर्मानुष्ठानात् पुनः पतति, ये तु श्रुत्वाऽपि कामेभ्यो न निवृत्ताः, नापि च येषां जिनागमश्रवणं ते कामानिवृत्ता एवेति ॥ २५ ॥
यस्तु कामेभ्यो निवृत्तस्तस्य गुणमाह
मूलम् — te कामनियस्स, अट्ठे नावरज्झइ । पूर्वदेहनिरोहेण भवे देवेत्ति मे ं सुयं ॥ २६ ॥
०
छाया - इह कामनिवृत्तस्य, आत्मार्थः नापराध्यति ।
पूति देहनिरोधेन भवति देवः इति मे श्रुतम् ॥ २६ ॥ टीका -' इहकामनियहस्स ' इत्यादि ।
हे जम्बूः ! इह = मनुष्यत्वे प्राप्ते सति कामनिवृत्तस्य = कामेभ्यो निवृत्तस्य = उपरतस्य, आत्मार्थः स्वर्गादिः नापराध्यति न भ्रश्यति कस्मादेवम् ?, यतः = से निवृत्ति को प्राप्त हो जाने पर भी वह गुरुकर्मा जीव अशुभकर्म के अनुष्ठान से पुनः वहीं पर पतित हो जाता है। तथा जो सुनकर के भी भोगों से नहीं हटते हैं तथा जिनके जिनागम का श्रवण भी नहीं है, वे प्राणी तो भोगों से निवृत्त नहीं माने जाते हैं ॥ २५ ॥
जो प्राणी कामों से निवृत्त हो जाता है सूत्रकार उसके गुण बतलाते हैं-' इह कामनियहस्स ' - इत्यादि ।
अन्वयार्थ - सुधर्मास्वामी कहते हैं-हेजंबू ! ( इह - इह ) मनुष्य भव प्राप्त होने पर ( कामनियट्टस्स - कामनिवृत्तस्य ) जो भोगों से निवृत्त हो जाता है उसके ( अन्तट्ठे - आत्मार्थः ) अभिलषित स्वर्गादि पदार्थ (नावरज्झइ - नापराध्यति ) नष्ट नहीं होता है - प्राप्त होता है । क्यों कि
આને સારાંશ એ છે કે-જીન આગમને સાંભળીને ભેગેાથી નિવૃત્તિ થવા છતાં પણ ભારે કર્મી જીવ અશુભ કર્મના અનુષ્ઠાનથી કરી તેમાં પતિત ખની જાય છે. જે સાંભળીને ભાગેથી નિવૃત્તિ મેળવતા નથી તથા જેને જીન આગમનું શ્રવણુ પણ નથી તે પ્રાણી તા ભેગાથી નિવૃત્ત થઈ શકતા નથી. ॥ ૨૫ ૫
જે પ્રાણી કામેાથી નિવૃત્ત થઈ જાય છે એવા પ્રાણીના ગુણુ સૂત્રકાર अतावे छे.-" इह कामनियटुस्स " त्याहि.
मन्वयार्थ —सुधर्मा स्वाभी उडे छे - हे भ्यू ! इह - इह मनुष्यलव प्राप्त अने कामनियस्स - कामनि त्तस्य ने अभ लोगथी निवृत्त थ लय छे तेना अत्तट्ठे-आत्मार्थः अलिदषित स्वर्णाहि पार्थं नावराध्यति-नापराध्यति नाश याभता
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૨
