________________
प्रियदर्शिनी टीका अ० २ गा. ३१ अलाभपरोषहजयः
४५३ निष्टे स्वल्पे वा लब्धे सति, अलब्धे वा नानुतप्येत=' भाग्यहीनोऽस्मि, भिक्षाऽपि न लभ्यते' इत्यादिरूपं संतापं न कुर्यादित्यर्थः । 'परिनिट्ठिए' इति विशेषणेन भोजनकाल एवं गच्छेदिति सूचितम् । 'घासं' इत्यनेन भ्रमरवृत्या ग्राह्यमिति बोधितम् ।। ३० ॥
तर्हि किं कुर्यादित्याह-~ मलम्-अजेवाहं न लब्भामि, अवि लाभो सुंए सिया ।
जों एवं पडिसंचिक्खे,अलोभो तं न तजए ॥३१॥ छाया-अद्यैवाहं न लभे, अपि लाभः श्वः स्यात् ।।
___ य एवं प्रतिसमीक्षते, अलाभस्तं न तर्जयेत् ॥ ३१ ॥ पिण्डे लब्धे अलब्धे वा) उस समय यदि थोड़ा आहार मिले अथवा बिलकुल
भी न मिले तो भी वह (नाणुतप्पेज्ज-नानुतप्येत ) “मैं भाग्यहीन हूं मुझे भिक्षा भी नहीं मिली" इत्यादिरूप संताप न करे । “परिनिहिर" इस विशेषणद्वारा सूत्रकार की साधु के लिये यह सूचना है कि वे गोचरी के लिये भोजनकाल में ही निकले । “घासं" इस पद से गृहस्थों के यहां से जो भी आहार ग्रहण किया जाय वह भ्रमरवृत्ति से किया जाय, यह सूचित किया है।
भावार्थ-साधु को गोचरी के लिये भोजनकाल में ही निकलना चाहिये, उस समय यदि भोजन अल्प मिले या बिलकुल भी न मिले तो इस विषय में किसी भी प्रकार का उसे मन में संताप नहीं करना चाहिये ॥ ३०॥ अलद्धे वा-पिण्डे लब्धे अलब्धे वा थे समये तर थोडं मान भणे अथ। मीसस न भणे ५ ते नाणुतप्पेज्ज-नानुतप्येत भाग्यहीन छु.. मन मिक्षा ન મળી” એવી રીતે સંતાપ ન કરે પરિનિgિ એ વિશેષણદ્વારા સૂત્રકાર સાધુ માટે એવું સૂચન કરે છે કે, તે ગોચરી માટે ભોજન સમયે જ નિકળે શા આ પદથી ગૃહસ્થને ત્યાંથી જે કંઈ આહાર ગ્રહણ કરવામાં આવે તે ભ્રમરવૃત્તિથી સ્વીકાર કરે જોઈએ. આ સૂચના આપવામાં આવે છે. ભાવાર્થ–સાધુએ ગોચરી માટે ભોજન કાળમાં જ નિકળવું જોઈએ તે સમયે જે
મળે અગર ન મળે તો પણ આ વિષયમાં તેના મનમાં કઈ પ્રકારને સંતાપ થ ન જોઈએ. જે ૩૦
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૧
