________________
प्रियदर्शिनी टीका. अ० २ गा० २८-२९ याचनापरीषहजयः
४७ चार्य तत्र यन्त्रे निपीड्य हतवान् । स स्कन्दकाचार्यों मृत्वाऽन्निकुमारदेवत्वेनसमुत्पन्नो भूत्वाऽवधिज्ञानेन स्वपूर्वभववृत्तं ज्ञात्वा कोपावेशेन नृपपुरोहितामात्यादि सहितं कुम्भकारकटकपुरं सदेशं भस्मसात् कृतवान् । दण्डकिभूपस्य स देशो दण्डकारण्यनाम्ना पश्चात् प्रसिद्धो जातः । एवमन्यैरपि मुनिभिर्वधपरीषहः सोढव्य एच, न तु स्कन्दकाचार्यवत् कोपाविष्टैर्भवितव्यम् ॥ २७ ॥
अथ याचनापरीषहजयं प्राहमूलम् -दुकरं खलु भो ! निच्चं, अणगारस्स भिक्खुंणो ।
संव्वं सें जाइयं होई, नैत्थि किंचि"अजाइयं ॥२८॥ छाया-दुष्करं खलु भो ! नित्यम् , अनगारस्य भिक्षोः।
सर्व तस्य याचितं भवति, नास्ति किंचिद् अयाचितम् ॥ २८ ॥ टीका-दुक्करं' इत्यादि ।
खलु-निश्चयेन भो! इति सम्बोधनम् , हे जम्बूः ! अनगारस्य गृहरहितस्य पालक ने अन्त में स्कन्दकाचार्य को भी कोल्हू में पील कर नष्ट कर दिया। स्कन्दकाचार्य मर कर निदान के प्रभाव से अग्निकुमार जाति के देव हुए। देवपर्याय में अवधिज्ञान द्वारा अपने पूर्वभव का वृत्तान्त जानकर उस देवने क्रोध के आवेश में आकरके नृप पुरोहित एवं अमात्य आदि सहित समस्त कुंभकारकटकपुर को भस्मसात् कर दिया। दण्डकीभूप का वह देश दण्डकारण्य नाम से प्रसिद्ध हुआ। इस कथा से मुनियों को यही शिक्षा लेना चाहिये कि वे वधपरीषह को समभाव से सहन करे । जिस प्रकार उनमुनियों ने वधपरीषहको सहा उसी प्रकार अन्य मुनियोंको भी वधपरीषह सहन करना चाहिये। स्कन्दकाचार्य की तरह कोपाविष्ट नहीं होना चाहिये ॥ २७॥ તેને નાશ કર્યો. સ્કંદકાચાર્ય મરીને નિદાનના પ્રભાવથી અગ્નિકુમાર દેવ જાતીમાં ઉત્પન્ન થયા. દેવપર્યાયમાં પિતાના અવધીજ્ઞાનથી પોતાના પૂર્વભવનું વૃત્તાંત જાણીને તે દેવ કોધના આવેશમાં આવીને રાજ પુરોહિત અને અમાત્ય સહિત સમસ્ત કુંભકારકટકપુરને ભસ્મીભૂત બનાવી દીધું. દંડકી રાજાને તે દેશ પછીથી દંડકારણ્ય તરીકે પ્રસિદ્ધ થયો. આ કથાથી મુનિઓએ શિક્ષા ગ્રહણ કરવી જોઈએ કે, વધુ પરીષહને સમભાવથી સહન કરે. જે પ્રકારે મુનિઓએ વધપરીષહને સહન કર્યો એ પ્રકારે સહન કરે સ્કંદકાચાર્યની માફક કે પાયમાન થવું ન જોઈએ મારા
ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર : ૧
