________________
मुनिहर्षिणी टीका अ.१० स्त्री निदानकर्म (२) फलवर्णनम्
३८७ एका अद्वितीया, एकजाया सपत्नीवर्जिता, इष्टा-प्रतिप्रिया, कान्ता-वल्लभा यावद्-रत्रकरण्डकसमाना भवति तस्या यावद् अतियान्त्या वा नियन्त्या वा पुरतः, महादासीदासकिङ्करकमकरपुरुषा उपतिष्ठन्ति पृच्छन्ति च - किं ते आस्यकाय स्वदते, इति ॥ सू० २६ ॥
अथ निदानकर्त्याः कीदृशं फलं भवती ?-त्याह-तीसे गं' इत्यादि ।
मूलम्-तीसे णं तहप्पगाराए इत्थियाए तहारूवे समणे वा माहणे वा उभओकालं केवलिपण्णत्तं धम्मं आइक्वेज्जा ? हंता ! आइक्वेजा !। सा णं भंते ! पडिसुणेजा ? णो इणडे समढे, अभविया णं सा तस्स धम्मस्त सवणयाए । सा च भवइ महिच्छा, महारंभा, महापरिग्गहा अहम्मिया जाव दाहिणगामिए णेरइए, आगमिस्साए दुल्लहबोहिया यावि भवइ । एवं खलु समणाउसो ! तस्स णियाणस्स इमेयासवे पावकम्मफलविवागे--जं णो संचाएइ केवलिपण्णत्तं घम्म पडिसुणित्तए ॥ सू० २७ ॥
और वह दारिका अपने पति की एकमात्र पत्नी होती है, अर्थात् उसके सपत्नी (सोक ) नहीं होती है अतः वह पति को परममिय मनको हरण करने वाली यावत् रत्नों की पेटी के समान सुरक्षित होती है । जिस समय वह भवन के बाहर जाती है और भवन में आती है तब उसके साथ अनेक दासिया और दास सेवा में रहते हैं और वे प्रार्थना करते हैं कि-हे स्वामिनी ! हम क्या करें ?, क्या लावें ?, क्या अर्पण करें? और आपको कौनसा पदार्थ रुचिकर है । इत्यादि रूपसे वह सुखों का अनुभव करती है ।। सू० २६ ॥ પની થાય છે. અર્થાત્ તેને સપત્ની (સેક) હોતી નથી. તેથી તે પતિને પરમપ્રિય, મનને હરણ કરવાવાળી એટલા કારણે રત્નની પેટીની પિઠે સુરક્ષિત હોય છે. જે સમયે તે ભવનથી બહાર જાય છે તથા ભવનમાં આવે છે ત્યારે તેની સાથે અનેક દાસ તથા દાસીઓ સેવામાં રહે છે અને પ્રાર્થના કરે છે કે-હે સ્વામિની અમે શું કરીએ ? શું લાવીએ? શું અર્પણ કરીએ? તથા આપને કે પદાર્થ રૂચિકર છે? ઇત્યાદિ રૂપથી ते सुमना मनुलव २ छ. (सू० २६)
શ્રી દશાશ્રુત સ્કન્ધ સૂત્ર
