________________
२४२
दशाश्रुतस्कन्धसूत्रे लौदनो भिलिङ्गसूपो वा तत्र ज्ञातिकुले तस्य पूर्वागमनेन पूर्वायुक्तः सः= तण्डुलौदनः भिलिङ्गस्पो वा प्रतिग्रहीतुं कल्पते, या तण्डुलौदनादिस्तस्य तत्र पूर्वागमनेन पश्चादायुक्तः स प्रतिग्रहीतुं न कल्पते । इह सूत्रे 'पूर्वागमनेन पश्चादागमनेन' इत्युभयत्र प्राकृतत्वात्पूर्वशब्दस्य पूर्वप्रयोगः । पञ्चम्यर्थे तृतीयाबोद्धव्या ॥ सू० २९ ॥
अथ श्रमणोपासकस्य भिक्षायाचनप्रकारं दर्शयति-'तस्स णं' इत्यादि।
मूलम्-तस्स णं गाहावइकुलं पिंडवायपडियाए अणुप्पविट्ठस्स कप्पइ एवं वदित्तए "समणोवासगस्स पडिमापडिवनस्स भिक्खं दलयह” । तं चेव एयारूवेण विहारेण विहरमाणं केइ पासित्ता वदिज्जा " केइ आउसो तुमं वत्त वे सिया” “समणोवासए पडिमापडिवण्णए अहमंसीति” वत्तव्वं सिया। से णं एयारूवेण विहारेण विहरमाणे जहन्नेण एगाहं वा दुयाहं वा तियाहं वा उकोसेण एकारसमासे विहरेजा। एकारस उवासगपडिमा ११ ॥ सू० ३० ॥
छाया-तस्य खलु गाथापतिकुलं पिण्डपातपतिज्ञयाऽनुप्रविष्टस्य कल्पते एवं वदितुम् "श्रमणोपासकाय प्रतिमापतिपन्नाय भिक्षां ददध्वम् " तं चैव एतादृशेन विहारेण विहरन्तं कश्चिद दृष्ट्वा वदेत्-"कः आयुष्मन् ! त्वं वक्तव्यः स्याः" "श्रमणोपासका प्रतिमाप्रतिपन्नोऽहमस्मी"-ति वक्तव्यं स्यात् । स खलु एतादृशेन विहारेण विहरन् जघन्येन एकाहं वा द्वयहं वा व्यहं वा उत्कर्षण एकादशमासान् विहरेत् । एकादशी उपासकप्रतिमा ॥ सू० ३०॥
टीका-'तस्स'-इत्यादि । तस्य प्रतिमाप्रतिपन्नस्य खलु गाथापतिकुलं यहाँ एक बात ठीक से समझनी चाहिये कि-प्रतिमाधारी का भिक्षा के लिए आगमन निश्चित हो और उस निश्चय के बाद यदि दाल भात अथवा दोनों पकाये जाय तो वे नहीं लेना चाहिये ॥ सू० २९ ॥ એક વાત સારી રીતે સમજવી જોઈએ કે પ્રતિમાપારીનું ભિક્ષા માટે આગમન નકકી થયેલ હોય અને તે નિશ્ચય પછી જે દાળ, ભાત અથવા બેઉ રાંધ્યા હોય તે તે ન सवा . ( सू० २८)
શ્રી દશાશ્રુત સ્કન્ધ સૂત્ર
