________________
प्रमेयबोधिनी टीका पद ३६ सू० ७ जीववेदनादिसमुद्घातालपबहुत्यनिरूपणम्
१००३
प्रश्नपूर्वकं भणितव्याः कियद्दूरं यावदित्याह - यावद् - असुरकुमारादीनां वैमानिकान्तानां चतुर्विंशति दण्डकपदवाच्यानां प्रत्येकं नैरयिकत्वादिके वैमानिकत्वपर्यवसाने स्वपरस्थाने वक्तव्याः, अन्तिमा मिलापो यथा- 'वैमानिकानां भदन्त ! वैमानिकत्वे कियन्तः केवल समुद्घाता अतीताः ? गौतम ! न सन्ति कियन्तः पुरस्कृताः सन्ति ? गौतम ! न सन्ति इत्यादि ॥ सू० ७ ॥
जीववेदनादि समुद्घातालपबहुत्यक्तव्यता
मूलम् - एएसि णं भंते! जीवाणं वेयणासमुग्धाएणं कसायसमुग्धारणे मारणंतिय समुग्धापणं वेउच्चियसमुग्धाएणं तेयगसमुग्धाएणं आहारगसमुग्धाएणं केवलिसमुग्धाएणं समोहयाणं असमोहयाण य कयरे कयरेहिंतो अप्पा वा बहुया वा तुल्ला वा विसेसाहिया वा ? गोयमा ! सव्यत्थोवा जीवा आहारगसमुग्धापण समोहया, केवलिसमुग्धारण समोहया संखेज्जगुणा, तेयगसमुग्धापणं समोहया असंखेज्जगुणा, बेडव्यिसमुग्धार्ण समोहया असंखेज्जगुणा, मारणंतियसमुग्धाएणं समोहया अनंतगुणा कसायसमुग्धाएणं समोहया असंखेजगुणा, वेयणासमुग्धा. एणं समोहया विसेसाहिया असमोहया असंखेज्जगुणा, एएसि णं छप्पन आलापक होते हैं । ये आलापक नैरयिक- अवस्था से लेकर वैमानिकअवस्था तक स्व-परस्थानों में कहना चाहिए । अन्तिम आलापक का स्वरूप इस प्रकार है
गौतमस्वामी - हे भगवन् ! वैमानिकों के वैमानिक अवस्था में अतीत केवलिमुद्धात कितने हैं ?
भगवान् - हे गौतम! नहीं हैं । गौतमस्वामी- हे भगवन् ! भावी कितने हैं ? भगवान् हे गौतम! भावी भी नहीं हैं । ॥सू०७||
કરેલુ છે. એ બધા મળીને એક હજાર છપ્પન આલાપક થાય છે. આ આલાપક નૈરિયકાવથાથી લઈને વૈમાનિક અવસ્થા સુધી, સ્વ-પરસ્થાનામાં કહેવા જોઈએ,
અન્તિમ આલાપકનું સ્વરૂપ આ રીતે ઃ
શ્રી ગૌતમસ્વામી-હે ભગવન્ ! વૈમાનિકોના પૈમાનિક-અવસ્થામાં અતીત કેલિ સમુદ્ધાત કેટલા છે !
श्री भगवान् हे गौतम! नथी. श्री गौतमस्वामी-डे लगवन् ! भावी डेंटस छे ? श्री भगवान्- गौतम ! लावी याशु नथी. ॥ सू० ७ ॥
શ્રી પ્રજ્ઞાપના સૂત્ર : ૫