________________
प्रमेयद्योतिका टीका प्र.१० सू.१४६ जीवानां चातुर्विध्यनिरूपणम् १४१९ सेणं अतो मुहत्तं एवं वइजोगी विकायजोगी जहन्नेण अंतो मुहत्त उकोसेणं वणस्सइ कालो अजोगी सादीए अपज्जवसिए । मणजोगिस्स अंतरं जहन्नेणं अंतोमुहुत्तं उक्कोसेणं वणस्सइ कालो एवं वइजोगिस्स वि कायजोगिस्स अंतरं जहणणेणं एक समयं उक्कोसेणं अंतोमुहुत्तं । अजोगिस्स णस्थि अंतरं अप्पा बहु०सव्वत्थोवा मणजोगी वइजोगी असंखेज्जगुणा अजोगी अणंतगुणा कायजोगी अणतगुणा ॥१४६॥
छाया-तत्र खलु ये ते एवमुक्तवन्तः तद्यथा-मनोयोगिनो वचोयोगिनः काययोगिनोऽयोगिनः । मनोयोगी खलु भदन्त ! जघन्येनैकं समयमुत्कर्षेणान्तमुहूर्तम्, एवं वचोयोगी अपि काययोगी जघन्येनान्तर्मुहूर्तमुत्कर्षेण वनस्पतिकाल: अयोगी सादिकोऽपर्यवसितः। मनोयोगिनोऽन्तरं जघन्येनान्तर्मुहूत्कर्षेण वनस्पतिकालः, एवं वचो योगिनोऽपि काययोगिनोऽनन्तरं जघन्येनैकं समयमुत्कर्षेणाऽन्त मुहूर्तम् । अल्पबहुत्वम् ० सर्वस्तोका मनोयोगिनः, वचोयोगिनः असंख्येयगुणाः अयोगिनोऽनन्तगुणाः काययोगिनोऽनन्तगुणाः ॥सू० १४६॥ ____टीका-'तत्थ णं जे ते एवमाहंसु चउव्विहा सव्वजीवा पन्नत्ता ते एवमासु तं जहा-मणजोगी वइजोगी कायजोगी अजोगी, तत्र जीवभेदप्रस्तावे, ये ते पूर्वाचार्याः एवमुक्तवन्तः सर्वे जीवाश्चतुर्धा भेदैविभाजितास्ते एवमभिप्रायवन्तः सन्तः तद्यथा-मनोयोगिनः समनस्काः १ वचोयोगिनः २ वचसा व्यवहारकर्तारः-मनोयोगरहितवाग्योगवान् द्वीन्द्रियादिः काययोगिनः ३ अयोगिनःमनोवाकायरहिताः ४ । 'मणजोगीणं-भंते ! जहन्नेणं एक्कं समय-उक्कोसेणं
'तत्थ णं जे ते एवमाहंसु चउब्विहा जीवा पन्नत्ता'-इत्यादि ।
टीकार्थ-जीव प्रभेद के प्रस्ताव में जो ऐसा कहते हैं कि सर्व जीव चार प्रकार के हैं-'ते एवमाहंसु' वे इस विषय में इस प्रकार से स्पष्टी करण करते हैं-'मण जोगी, वइ जोगी, काय जोगी, अजोगी' मनोयोगी' वचनयोगी, काययोगी और अयोगी 'मणोजोगीणं भंते ! जह
'तत्थ णं जे ते एवमाहंसु चउव्विहा सव्वजीवा पण्णत्ता' या
ટીકાઈ–વેના ભેદ કથનના પ્રસ્તાવમાં જે એવું કહેવામાં આવે છે કે સર્વ ७ यार ४२ना ४ा छे. 'ते एवमाहंसु' तो 241 समयमा मारीते २५ष्टी ४२११ ४२ छ. 'मणोजोगी, वइजोगी, कायजोगी, अजोगी' मनायोगी, क्यनयोगी, ययोगी, सने भयी. 'मणोजोगीणं भंते ! जपणेणं एक्कं समयं उक्कोसेणं
જીવાભિગમસૂત્ર