________________
१२४
राजप्रश्नीयसूत्रे
मूलम् - तणं से चित्ते सारही तेसि उज्जाणपालगाणं अंतिए एयम सोच्चा णिसम्म हट्टतुटु जाव आसणाओ अब्भुट्ठेइ पायपीढाओ पच्चोरुहइ, पाउयाओ ओमुयइ, एगसाडियं उत्तरोसंगं करेइ, अंजलिमउलियग्गहत्थे - केसि कुमारसमणाभिमुहे सत्तटुपयाइं अनुगच्छइ, करयल परिग्गहियं सिरसावत्तं मत्थए अंजलिकट्टु एवं वयासी- नमोऽत्थूण अरहंताणं जाव संपत्ताणं, नमोऽत्थुणं केसिस्स कुमारसमणस्स मम धम्मायरियस्स धम्मोवदेसगस्स, वंदामि णं भगवंतं तत्थगयं इहगए, पास मे तत्थगए इहगयं तिकट्टु वंदइ नमंसइ, ते उज्जाणपालए विउलेणं वत्थगंधमल्लालंकारेणं सकारेइ सम्माणेइ विउल जीवियारिहं पीइदाणं दलयइ पडिविसज्जेइ | कोडुंबिय पुरिसे सहावेइ, एवं वयासी - खिप्पामेव भो देवाणुपिया ! चाउग्घंट आसरहं जुत्तमेव उवटुवेह जाव पञ्चपिह | तरणं ते कोडुंबियपुरिसा जाव खिष्पामेव सच्छत्तं सज्झय जाव उवटूवित्ता तमाणत्तियं पच्चप्पिणंति तएण से चित्ते सारही कोडबियपुरिसाणं अंतिए एयमट्ठे सोच्चा निसम्म हट्टतुटू जाव हियए पहा कयबलिकम्मे जाव सरीरे जेणेव चाउग्घंटे जाव दुरूहित्ता सकोरंट० महया भडचडगर० तं चैव जाव पजवास धम्मका । सू. १२१ ।
दूसरे ग्राम में विहार करते हुए यहां मृगवन नामके उद्यान में आये हुए हैं यावत् तप और संयम से आत्माको भावित करते हुए ठहरे है । इसकी व्याख्या मूलार्थ के जैसी ही है ॥ १२० ।।
થઈ જાએ છે. તેઓશ્રી કેશીકુમારશ્રમણ પૂર્વાનુપૂર્વી થી વિચરણ કરતાં એક ગામથી ખીજે ગામ વિહાર કરતાં અહીં મૃગવન નામના ઉદ્યાનમાં પધારેલા છે. યાવતુ તપ અને સયમથી પેાતાના આત્માને ભાવિત કરતા વિરાજે છે.
આ સૂત્રની વ્યાખ્યા મૂલા
પ્રમાણે જ છે. ૫૧૨૦ના
શ્રી રાજપ્રશ્નીય સૂત્ર : ૦૨