________________
विपाकश्रुते ॥ मूलम् ॥ एवं खलु अहं तुब्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे मियागामं णयरं मझमझेणं अणुपविसामि० जेणेव मियादेवीए गिहे तेणेव उवागए। तए णं सा मियादेवी ममं एज्जमाणं पासइ, पासित्ता हट्ट तं चेव सव्वं जाव पूयं च सोणियं च आहारेइ । तए णं मम इमे अज्झथिए चिंतिए कप्पिए पत्थिए मणोगए संकप्पे समुप्पज्जित्था-अहो णं इमे दारए पुरा जाव विहरइ, से णं भंते ! पुरिसे पुत्वभवे के आसि, किंणामए वा, किंगोत्तए वा, कयरंसि गामंसि वा, णयरंसि वा, किं वा दच्चा, किं वा भोच्चा, किं वा समायरित्ता, केसिं वा पुरापोराणाणं दुच्चिण्णाणं दुप्पडिकंताणं असुभाणं पावाणं कडाणं कम्माणं पावगं फलवित्तिविसेसं पञ्चणुब्भवमाणे विहरइ ॥ सू० १३ ॥
टीका 'एवं खलु' इत्यादि । हे भगवन् ! 'एवं खलु अहं तुम्भेहिं अब्भणुमृगाग्राम नगर के बीचों-बीच होते हुए जहां श्रीश्रमण भगवान महावीर विराजमान थे वहां पर आये, और आते ही उन्होंने भगवान को तीन बार प्रदक्षिणापूर्वक वंदना और नमस्कार किया। पश्चात् भगवान से उन्होंने अपने जाने से आने तक का समस्त वृत्तान्त इस प्रकार कहा ॥ सू० १२ ॥
'एवं खलु अहं' इत्यादि ।
हे भगवन् ! 'एवं खलु अहं तुम्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे' आपकी પ્રયાણ કરીને મૃગાગ્રામ નગરના મધ્યભાગમાં થઈને જ્યાં શ્રી–શ્રમણ ભગવાન મહાવીર બિરાજમાન હતા ત્યાં આગળ આવ્યા, અને આવતાં જ તેમણે ભગવાનને ત્રણ વાર પ્રદક્ષિણાપૂર્વક વંદના અને નમસ્કાર કર્યા. પછી તે ગૌતમસ્વામીએ પિતે ત્યાંથી ગયા અને પાછા આવ્યા ત્યાં સુધીની તમામ હકીકત આ પ્રમાણે કહી. (સૂ૦ ૧૨)
'एवं खलु अहं' त्याह. है पान् ! 'एवं खलु अहं तुन्भेहिं अब्भणुण्णाए समाणे मापनी भाशा
શ્રી વિપાક સૂત્ર
