________________
१८०
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे
थिए ५ ' अयमाध्यात्मिकः ५ - प्रार्थितश्चिन्तितः कल्पितो मनोगतः संकल्पः 'समुप्पण्णे' समुत्पन्नः, ' एवं खलु अहं बालप्पभिरं चैव मोग्गरपाणिस्स भगवओ' एवं खलु अहं बालमभृत्येव मुद्गरपाणेर्भगवतः = इष्टरूपस्य, 'कल्ला कल्लिं जाव विर्त्ति' कल्याकल्यि यावद् वृत्ति ' कप्पेमाणे' कल्पयन् = प्रतिदिनं तत्सेवां विधाय जीविकार्थ राजमार्गे पुष्पविक्रयं कुर्वाणो विहरामि । 'तं जड़ णं मोगरपाणिजक्खे इह ' तद् यदि खलु मुद्गरपाणयक्ष इह 'संनिहिए होंते ' संनिहितो भवेत्, ' से णं किं ममं एयारूवं आवत्तिं पावेज्जमाणं' स खलु किं माम् एतदूपामापत्ति प्राप्नुवन्तं 'पासंते' पश्येत् 'तं नत्थि णं मोग्गरपाणिजक्खे' तन्नास्ति खलु मुद्गरपाणयक्ष: ' इह संनिहिए' इह संनिहितः = समीपस्थः, 'सुव्वत्तं तं एस कट्ठे' सुव्यक्तं तदेषः = तस्मादेष यक्षः काष्ठमेव न तु यक्षः ।। सू० ७ ॥
,
॥ मूलम् ॥
तए णं से मोग्गरपाणिजक्खे अजुणयस्स मालागारस्स अयमेयारूवं अज्झत्थियं जाव वियाणेत्ता अज्जुणयस्स मालागारस्स सरीरयं अणुष्पविसइ, अणुप्पविसित्ता तडतडस्स लगे । यह देख कर अर्जुनमाली के हृदय में इस प्रकारका विचार उत्पन्न हुआ कि मैं बाल्यकाल से ही प्रत्येक दिन अपने इष्ट मुद्गरपाणि यक्षकी पूजा करता आ रहा हूँ । इनकी पूजा कर लेने के बाद ही आजीविका के लिये सड़क के किनारे फूल बेचने के लिये जाता हूं और फूल बेचकर निर्वाह करता हूँ । आज मुझे ऐसा सन्देह होता है कि यदि मुद्गरपाणि यक्ष यहाँ होते तो क्या वे इस प्रकार की आपत्ति में पडे हुए मुझको देख सकते थे ? इसलिये यही निश्चय होता है कि यहाँ मुद्गरपाणि यक्ष संनिहित नहीं हैं, अपितु यह काष्ठमात्र है || सू० ७ ॥
હૃદયમાં એવો વિચાર ઉત્પન્ન થયેા કે હું બાલ્યકાળથીજ હમેશાં મ્હારા ઇષ્ટ સુગરપાણિ યક્ષની પૂજા કરતો રહું છું. તેની પૂજા કરી લીધા પછી જ આજીવિકા માટે સડકની બાજુએ ફૂલ વેચવા માટે જાઉં છુ અને ફૂલ વેચીને નિર્વાહ કરૂ છું આજ મને એવે સદેહ થાય છે કે જે મુદ્ગરપાણિ યક્ષ અહીં હાત તે શું આ પ્રકારની આપત્તિમાં પડેલા મને તે જોઇ શકત ? માટે એ નિશ્ચય થાય છે કે અહીં મુદ્ગરપાણિ યક્ષ हार नथी, परंतु यात ३४ छे. ( सू० ७ )
શ્રી અન્તકૃત દશાંગ સૂત્ર
